Een Spanjaard heeft deze week zijn 500e bloeddonatie gedaan, een Europees record. Francisco del Amo uit de Spaanse stad Burgos deed deze symbolische donatie en zette hiermee een opmerkelijke prestatie neer. Del Amo doneert al 46 jaar bloed, plasma en bloedplaatjes en is daarmee een toonbeeld van solidariteit.
Francisco begon met bloed doneren in 1977 toen zijn moeder, zelf een trouwe donor, hem meenam om ook te doneren in zijn geboortedorp Socuéllamos. Sindsdien is hij blijven doneren, het maximale aantal keren per jaar toegestaan voor mannen in Spanje. Naast volbloed doneert hij ook plasma en bloedplaatjes, gemiddeld eens in de twee weken. Zo heeft hij in al die jaren het enorme aantal van 500 donaties bereikt.
Del Amo deelt het record van 500 donaties met een man uit Texas. Echter, in de Verenigde Staten krijgen donoren een vergoeding voor hun donatie, terwijl dat in Spanje niet het geval is. Del Amo benadrukt dan ook het belangeloze karakter van bloeddonatie in zijn land. Als voorzitter van de broederschap van bloeddonoren in Burgos blijft hij strijden om dit zo te houden.
Wat Francisco drijft om al zo lang en zo vaak te doneren is zijn solidariteitsgevoel. Ook al went niemand aan de prik van de naald, de voldoening om anderen te helpen maakt veel goed. Hij realiseert zich dat zijn bloed nodig is voor ziekenhuispatiënten, mensen die een operatie moeten ondergaan, slachtoffers van ongelukken en kankerpatiënten.
Francisco vertelt dat mensen hem hebben gezegd hoe ze zich na een bloedtransfusie weer beter voelen en hun energie terugkrijgen. Dit sterkt hem in de overtuiging dat zijn donaties echt een verschil maken voor de ontvangers. Zolang zijn gezondheid het toelaat, zal hij daarom blijven doneren. Zijn 500e donatie was voor Francisco dan ook een feest van solidariteit.
Bloeddonaties zijn van levensbelang. Ziekenhuizen hebben een constante aanvoer van bloedproducten nodig voor behandelingen en operaties. Omdat bloed maar een beperkte houdbaarheid heeft, moeten er voortdurend nieuwe donaties komen.
Alle gedoneerde bloed wordt uitgebreid getest op infectieziekten en bloedgroep. Dit gebeurt bij in modern ingerichte laboratoria met geavanceerde apparatuur. Donorbloed wordt ingedeeld in bloedgroepen en gescheiden in rode bloedcellen, plasma en bloedplaatjes.
Het verhaal van Francisco del Amo laat zien dat vrijwillige bloeddonatie werkt. Spanje kent, net als Nederland, geen vergoeding voor bloeddonors. Toch zijn er genoeg Spanjaarden zoals Francisco die uit solidariteit en medemenselijkheid bloed geven. Spanje heeft ongeveer 1,7 miljoen donors die 1,8 miljoen donaties per jaar doen. Dit is voldoende om aan de vraag te voldoen.
De bereidheid om belangeloos te doneren zit diep in de Spaanse cultuur. Donoren worden gezien als helden die het leven van anderen redden. Francisco is door zijn 500 donaties uitgegroeid tot zo’n volksheld. Zijn verhaal laat zien dat vrijgevigheid loont.
Een uitdaging is wel dat het aantal donors in Spanje afneemt. Dit komt onder meer door vergrijzing van de bevolking. Ouderen doneren doorgaans minder vaak bloed. Ook in Nederland daalt het aantal donors, vooral onder jongeren. Dit vraagt om gerichte campagnes om nieuwe groepen te interesseren voor bloeddonatie. Alleen zo kan de voorziening op peil blijven.