INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
De verkenning van Galicië gaat verder en helemaal verbaasd waren we toen we arriveerden in El Grove, ook wel O Grove. Het schiereiland dat zich in het zuiden van de Ría de Arousa bevindt. Waar hebben we dergelijke taferelen nog al eens gezien? Juist, in Zweden! Wie hier even rondwandelt, merkt onmiddellijk dat een vergelijking met de ‘Höga Kusten’ van het land van Ikea en van de honderdduizend meren niet veraf is. Aan de kusten van O Grove liggen ook hier precies diezelfde joekels van keien als reuzeneieren in het zeewater. Op de exotisch witte stranden kan je bovendien naast schelpen rapen ook wat dennenappels bijeen spronkelen. Vreemd om die eens op een strand aan te treffen en niet in de bergen. Iets verder van de kustlijn liggen dokken van de vele mosselkwekerijen. Mocht je niet beter weten dan zou je denken dat de volgende invasie van Normandië hier straks plaats zal vinden. Dokken verspreidt in het water als schepen die elk moment hun amfibievoertuigen op ons los kunnen laten. Toch zullen we slapen als roosjes, geen aanstormend leger, geen afweergeschut. Niet het minste zuchtje aan dat prachtige strand van O Grove …
Mosselen, ik schreef het al. O Grove staat ook op de kaart als mosselparadijs. Onder meer omdat het de grootste mosselproducent is van Galicië. Of de schaaldieren lekker zijn, kunnen we helaas niet bevestigen. Geen enkel restaurant in de buurt bleek open te zijn. Maar ook zonder te hebben geproefd van de Galicische mosselen, kunnen we zeggen dat we houden van deze streek. De stilte, de eenzaamheid en vooral de rust die deze kustinham uitstraalt, kan ons meer dan bekoren. En wie het geluk aan zijn kant heeft, kan er vaak wat dolfijnen spotten, maar ook deze grote vissen lieten zich vandaag niet zien.
De volgende morgen reizen we verder naar Cambados in de provincie Pontevedra. De gemiste mosselen vervangen we door een verse merluza vanuit de vismijn die met sprekend gemak gefileerd wordt door iemand met kennis en met evenveel gemak wordt opgegeten door twee hongerige mensen zonder kennis. Met de vis in de hand zien we tjidens eb heel wat mensen met kniehoge gummilaarzen en een hark in de hand te graven naar kokkels. Alweer een lekkernij voor wie onder meer houdt van pasta alla vongole. Wat later valt ons nog een heel speciaal huisje op waarvan de gevel bekleed is met de schelpen van Sint-Jacob, prachtig en origineel. Verder blijkt Cambados ook nog de bakermat te zijn van een bekende witte wijn, de Albariño en in 2017 schopte deze gemeente het zelfs tot Europese wijnhoofdstad. Wie het duivensap wenst te proeven, kan terecht in één van de vele bodega’s of rechtstreeks bij de wijngaard. En wie wat meer geduld heeft dan wij, kan straks terecht op het feest van de Albariño…
Salut!
Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan terecht op onze (non-profit) Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.