Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
panje staat op zijn kop!! Mensen praten nergens anders over, de televisie staat er bol van, kranten met schreeuwerige koppen: de grote GORDO (de dikke) is de veroorzaker van al die onrust. De grote kerstloterij die elk jaar weer de Spaanse harten sneller laat kloppen. Maar liefst 1,3 miljard euro wordt daar verloot in heel veel ´kleinere´ coupures van tienduizend euro. Reken maar uit hoeveel kans je maakt zó´n leuk bedrag te winnen!
De Spanjaarden rekenen het niet uit, ze wéten het, want de winnaars en dát zijn er verschrikkelijk veel, vieren hun geluk op straat, ze trakteren in de kroeg, geven etentjes, versieren de hele boel, ze strooien met geluk en blijdschap, ze lachen, dansen, zingen, en vergeten intussen niet te eten en te drinken, vooral veel en overvloedig, net zo lang tot de bodem van het vat zichtbaar is.
Dat betekent dat er in zo ongeveer alle dorpen, gehuchten en steden wel ergens feest gevierd wordt en geloof mij maar, als Spanjaarden aan het feesten gaan, dan doen ze dat goed.
Waar komt die gekte vandaan, wat is de oorsprong? Welnu, in SpanjeVandaag wordt het haarfijn uit de doeken gedaan. Deze gewoonte stamt uit 1812 toen de Franse oorlog in alle hevigheid woedde. Spanje was arm en kon de kogels en bommen waarmee ze de strijd wilden aangaan, niet betalen. Dus werd er een beroep op de burgerij gedaan en om hen een beetje te stimuleren de portemonnee te trekken, stelde de staat een deel van de opbrengst beschikbaar voor een soort loterij. In euro´s omgerekend maar liefst achtduizend euro! In 1812 een ongekend bedrag. Dát wilde dus wel.
De staat gaf een timmerman opdracht om ronde houten kogels te maken met wat getallen erop die, net als nu bij de Lotto-trekking, in een korf gedraaid werden, en één voor één de winnende getallen weergaven. Deze ballen moesten 18 december klaar zijn, vlak voor de Kerst, zodat de winnende mensen met Kerst eens lekker konden uithalen want de te verdelen prijzen waren maar liefst tot 100 euro!!!
Toen de oorlog afgelopen was, en de Fransen weer richting la Patrië vertrokken waren, wilde men de mogelijkheid om een kapitaaltje te winnen niet meer missen en zo is het gekomen.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Grappig hè? Zou een idee zijn voor Nederland ook. In Nederland blazen ze met veel trompetgeschal dat er een hoofdprijs van 34,7 miljoen wordt uitgeloot. Slechts één winnaar kan die winnen. Hoeveel mensen zou je niet gelukkig kunnen maken met kleinere bedragen? Mensen die € 10 of 20.000 euro winnen springen echt ook een gat in de lucht. Hoeveel gaten zouden er in de lucht ontstaan met kleinere bedragen?
Nogmaals hele fijne dagen, en…. al winnen we geen dubbeltje….. laten we maar genieten van de lichtjes en van de warmte van elkaar.
Hier in Spanje wordt Kerst uitbundig gevierd. Eén dag maar, ze kennen hier geen tweede Kerstdag, maar voor die ene dag wordt er behoorlijk uitgehaald. De winkels puilen uit van de kerstglim-glom, in alle kleuren van de regenboog, en de hammen en rollades rollen je bijna tegemoet als je een supermarkt binnenstapt.
Halverwege november werd de doorgaande weg in Fortuna afgesloten. Een hele rij auto´s stond geduldig te wachten tot de weg weer vrij was. Ik stond er ook tussen en vroeg me af wat er aan de hand was. Uitgestapt, gekeken, en…? Er stond een mega-grote vrachtwagen midden op de weg volgeladen met kerstornamenten, die allemaal aan de lantaarnpalen opgehangen moesten worden. Op 15 november!
Een heel legertje Spaanse mannetjes stond erbij en keek ernaar. Allemaal hadden ze commentaar en ´goede raadgevingen´. Een gekrakeel van jewelste, terwijl maar twee mannetjes op een hoogwerker stonden met een schroevendraaier in de hand. Erg snel vlotte het werk niet, maar daar heeft niemand problemen mee, iedereen wacht geduldig en kletst wat met elkaar. Ik vraag me af waarom de hele weg is afgesloten, als die vrachtwagen nou eens een beetje aan de kant gaat staan dan zou je over de andere weghelft kunnen passeren. Nou ja, dát bedenkt niemand en wie ben ik. Dus pas ik me aan en probeer niet ongeduldig te worden. Dat duurde zo ongeveer een half uurtje. Toen maakten ze eventjes de weg vrij om het verkeer te laten passeren. En toen ging de weg weer dicht. Weer een half uur en zo ging dat een dagje door, want het hele dorp werd voorzien van lichtjes en ornamenten. Enfin, het ziet er werkelijk erg feestelijk uit, al die de lichtjes en die engeltjes fonkelen je tegemoet en vooral bij de kerk op het pleintje is het een gezellige boel.
Die kerk speelt natuurlijk een grote rol met Kerst. De ene mis na de andere wordt opgevoerd, en daar wordt goed op ingespeeld. Hele families komen erop af, moeders met manden vol lekkers, kindertjes op z´n mooist gekleed. Een tafellaken wordt op de banken uitgespreid en terwijl meneer pastoor zijn prevelementje houdt, met een zilveren beker jongleert, de misdienaartjes ijverig hand- en spandiensten uitvoeren, zit de gemeente lekker te smikkelen in de banken. Kinderen rennen joelend door de gangpaden, en la madre smeert broodjes, deelt donuts uit, drapeert flinke plakken ham op de broodjes, en snijdt stukken kaas af, voor elk wat wils. Wij staan achter in de kerk te kijken naar dit levendige schouwspel. Maar als je denkt dat ze de dienst helemaal niet volgen, dan heb je het mis, want precies op de goeie momenten slaat de gemeente een kruisje, ze knielen als dat verlangd wordt, en prevelen samen met meneer pastoor precies op tijd hun wees gegroetje.
Als de manden leeg zijn en de dienst ook zo ongeveer afgelopen, dán wordt de kerstgedachte in praktijk gebracht. De gemeenschap komt in beweging. Meneer pastoor voorop, de mensen er achteraan, op weg naar ouderen die niet naar de kerk konden komen. Bij het huis van de zieke of bejaarde aangekomen stopt het gezelschap. Meneer pastoor gaat in zijn eentje het huis in om de stakker te zegenen en een waxinelichtje te geven, natuurlijk wordt er ook uitgebreid voor de zielenheil gebeden, terwijl het de bedoeling is dat de goegemeente een kerstlied zingt voor de deur. Vaak lukt dat niet, want iedereen is geanimeerd met elkaar in gesprek en om die gesprekken te onderbreken is wat veel gevraagd, maar dat is wél de bedoeling. Ach nou ja, het gáát uiteindelijk om het gebaar en de intentie, nietwaar?
Toch vind ik het leuk, kneuterig, aandoenlijk en vriendelijk. Het lijkt alsof de mensen hier minder eenzaam zijn , velen bekommeren zich om de zieken. Maar ja Fortuna is een dorp, ik vrees dat het in de grote steden wel anders zal zijn. Maar hier in ons dorp zie je in de kersttijd veel mensen met afgedekte ovenschotels en bakplaten over straat lopen. Die gaan naar de familie want de familie gebruikt gezamenlijk het kerstdiner, waarvoor flink wordt uitgehaald en waaraan iedereen z’n steentje bijdraagt. De ouderen worden net zo vertroeteld als de kinderen in de families. Is dat geen mooie kerstgedachte om mee af te sluiten?
In elk geval wensen wij jullie nogmaals hele fijne dagen en groeten we jullie hartelijk.