INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Op weg van Teruel naar Albarracín zien we onze eerste Spaanse bok. Nu ja Spaans, ik weet het nog niet zo goed, want wanneer ik als grap in het Spaans vraag of het beest heel even stil kan staan voor een foto, gaat hij er als de bliksem vandoor. Kon ik zowel Nederlands hebben gesproken …
Albarracín, Barbieland, de roze stad vanwege de kleur van de kleilaag op de vele huisjes, een materie genaamd ’rodeno’. Hier in Albarracin is ’pink the new black’. De stad vestigt een fort met spectaculaire, intacte verdedigingsmuren en is gelegen op een kleine 1200m hoogte waarbij men alweer uitkijkt over die rivier, de Guadaloupe. Eerlijk gezegd was het even twijfelen of onze weg naar hier zou leiden. We reden namelijk alleen maar verder weg van de stad Valencia waar we heen willen in plaats van ernaartoe. Maar het argument dat al zo vaak de kop op stak, geldt nu ook hier weer: “We hebben tijd, waarom zouden we ons moeten haasten.” Grace kan ook deze extra kilometers nog wel aan. Trouwens over kilometers gesproken, we zijn momenteel de kaap van twintigduizend voorbij.
Maar Albarracín blijkt een omweg meer dan waard te zijn. Naar mijn mening steekt het Teruel met kop en schouders voorbij. Opnieuw schitterende huisjes, verkerend in een opperbeste staat zodat we bijna vermoeden dat diezelfde aannemer van Mirambel hier aan de slag is geweest. Geplaveide steegjes met klinkers en piepkleine huisjes als peperkoek, bijna allemaal stuk voor stuk bekleed met een roze kleilaagje en anders zijn het maar prachtige stenen die niet helemaal roze zijn. Sommige huizen hellen over tot vervaarlijk dicht tegen de gevel van de overbuur zoals bv ‘Casa Julianeta’. De gevel werd zo schuin opgetrokken dat wanneer je aan de voordeur aan mocht aankloppen en er iemand boven een schietlood tegen de muur zou houden, je dit misschien wel recht op je hoofd zou hebben. Nochtans is dit geen technische fout van de toenmalige bouwmeester. Deze intelligente manier van bouwen werd wel vaker toegepast om de prijs van de grond te beperken en zo een groter woonoppervlak te creëren. Wie niet rijk was, moest slim zijn. Benieuwd of dit vandaag de dag ook nog zou lukken.
Na een half dagbezoek houden we de roze stad voor bekeken en zijn we dermate blij dat we ook dit prachtig plaatsje van ons lijstje kunnen schrappen. Als tip kan ik alleen maar meegeven wanneer Albarracin ook maar iets op je route ligt, niet te twijfelen en gewoon maar doen! Het is een pareltje voor wie houdt van wat charme en romantiek uit de middeleeuwen, het roze ‘Barbieland’, alleen verdomd jammer dat de knappe actrice Margot Robbie ontbrak. Want eerlijk, als er iemand is die ik wel eens tegen het lijf zou willen lopen in Albarracin, dan is zij het wel … 😉
Wie interesse heeft in onze avonturen, dit kan via onderstaande link naar onze Polarsteps.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.