INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
We vertoeven aan de ‘Costa de la Muerte’, nagenoeg van Carnota tot iets voor A Coruña. De lugubere naam doet gelukkig erger vermoeden dan het er werkelijk is. De hedendaagse bootjes schijnen blijkbaar wat beter gebouwd en kunnen op vandaag heus wel tegen een golfje min of meer. Ooit was het anders toen vele schipbreukelingen meer dood dan levend hier aan deze kust aanspoelden tijdens alweer een ver verleden. Net om die reden begonnen roofzuchtige piraten deze onheilspellende plek te vermijden en hadden ook de bewoners van het nabijgelegen plaatsje Corcubión dit in de gaten. Het moet ergens in de twaalfde eeuw geweest zijn, toen zij geleidelijk aan hun oorspronkelijk landinwaarts gelegen dorp richting kust begonnen te verplaatsen. Wie kon hen ongelijk geven…
Omdat we de kustlijn volgen, komen ook wij terecht in het kleine vissersdorpje dat nog steeds wat de charme draagt van weleer. Het kleine stadje waar ook pelgrims worden verwelkomd voor ze verder stappen en wij verder riezen, naar een ander hoogtepunt op de route, het mystieke Cabo Fisterra. Van de kust der Dood naar het Einde van de Aarde.
Eerst bevinden we ons nog in de buurt van de ‘Monte do Pindo’, de 627m hoge ‘Keltische Olympus’ die een indrukwekkend uitzicht over de kust zou moeten bieden, dus wij daarheen. Maar de weg ernaartoe tot aan de ‘Mirador de Ezaro’, de feitelijke start van de hike, lijkt daar anders over te denken. Een helling van, alsjeblieft, dertig procent stijgen. WIe raakt hier naar boven? Wij al zeker niet, Grace houdt namelijk niet zo van steile klimmen, ze is eerder een dametje van het dalen. Bovendien kreeg Colyne net op tijd het bord in de gaten waarop stond ‘vehículos pesados no permitidos’. Geladen 3,2T, daar horen wij ook vast bij.
Dan maar een alternatief van het moment, de watervallen van Noveira. Spectaculair? Neen, helemaal niet. Eerder het antoniem, redelijk teleurstellend. Een mening die overigens wordt gedeeld met wat Canadese toeristen die zich lijken af te vragen waar ze precies naar moeten kijken. Niet helemaal eerlijk uiteraard, tegen de Niagara Waterfalls kunnen er niet veel tegenop.
We cruisen dan maar verder naar het einde van de Aarde. Niet hét, maar één van de eindes van de Aarde, want de vraag rees al eerder in me op hoeveel er van die plaatsen wel niet zijn. Maar hier aangekomen snap ik best wel van waar ze het halen in ’Cabo Finisterra’, Galicisch ’Cabo Fisterra’. Bovendien horen sommige pelgrims nu vast en zeker een belletje in hun hoofd rinkelen. Want de ‘Camino Fisterra y Muxía’ is de enige bedevaartsroute die start vanuit Santiago de Compostela en niet naar de plaats van de laatste resten van Jacobus. In omgekeerde richting dus.
Deze kaap hier is trouwens ook het meest westelijke puntje van Spanje, alhoewel er heel wat andersdenkenden daar niet akkoord mee zijn. Zij vinden dat ’Cabo Tourinan’, nauwelijks dertig kilometer verderop, mag pronken met deze titel. Ik meng me niet in de discussie, het maakt mij helemaal niets uit om eerlijk te zijn. We zijn hier gewoon om te genieten van deze magische plaats waar een spectaculaire zonsondergang te beleven valt en waar we iets later nog eens getrakteerd worden op de zachtrode gloed van een supermaan … Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan je terecht op onze Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.