INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Las Cuevas La Alcazaba, ook wel bekend als de ’Barrio de Santiago’. Bewoonde grotwoningen met dikke muren en weinig ramen in de buurt van een citadel waardoor de temperatuur er het hele jaar constant zou moeten zijn. Een heerlijke twintig graden naar ‘t schijnt, ‘s winters maar vooral ook ‘s zomers. Een plaats waar heel wat toeristen gaan naar kijken. Maar eerlijk, daarmee lijkt ook alles meteen gezegd. Er straalt namelijk bitter weinig charme uit deze buurt. Waakhonden aan de ketting, het erf bezaaid met uitwerpselen van een week ver en telkens hopen dat die ketting niet zal knappen wanneer je voorbij loopt. Sommige bewoners die je scheef aankijken, zelfs zonder dat je een fototoestel in de hand hebt, iets wat enigszins nog op wat begrip van mijn kant zou kunnen rekenen. Een minderheid knikt goedendag terug, maar dan is het vaak met andere motieven. Ze stappen op je af, je wordt gevraagd vanwaar je bent en vervolgens wordt je bijna meegesleurd in één van hun woningen. Uiteraard niet uit gastvrijheid, want je stapt er niet naar buiten zonder geld in de open hand te stoppen. Een verkeerd gevoel van gastvrijheid waar we liever voor passen. Dit was meteen ook de eerste keer in Spanje.
De grotten laten we dan ook maar snel voor wat ze zijn en we besluiten om het historische centrum van Guadix even in te trekken. Een gps-wandeling laat ons passeren aan de belangrijkste hoogtepunten van het oude centrum zoals het plein van de grondwet – tref je trouwens haast in iedere stad aan – de fameuze kathedraal van Guadix waar buiten in de hoek wat stenen knapen staan zingen, het pottenbakkersmuseum en de mooie citadel ofwel ‘alcazaba’. Hier en daar hangt een bordje tegen een gevel van een langeafstandswandeling. Dit keer geen Sint-Jacobschelp in reliëf, maar gewoon een wit-blauw bordje met de tekst ‘Camino Mozárabe’, een pelgrimsroute die langs het Moorse verleden van Spanje voert. Uiteraard iets voor wandelliefhebbers met veel tijd en héél veel goesting. Het tweede moet bij mij nog komen…
De volgende morgen maken we twee andere en vooral kortere wandelingen iets verderop, maar nog steeds in de buurt. Eentje ervan leidt naar ‘El Fin del Mundo.’ Klinkt ver, maar het einde van de wereld lijkt dichter bij dan we aanvankelijk gedacht hadden, op nauwelijks een klein uurtje stappen. Wandeling twee start vanuit Monachil en daar doen we net geen drie uur over. Deze ‘Ruta de los Cahorros’ is best interessant en loopt via een smalle kloof door een rivierlandschap en een vijftal hangbruggen. Een best aan te bevelen wandeling en op die manier dan toch een positieve afsluiter op een plaats die het voor ons niet helemaal deed …
Wie meer wenst te lezen over onze reis door Europa, kan terecht op Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.