Een Marokkaanse vrouw die sinds 2007 in Spanje woont, heeft onlangs gehoord dat haar aanvraag voor de Spaanse nationaliteit niet is goedgekeurd. De reden is dat ze geen officiële documenten heeft om haar beheersing van de Spaanse taal en de grondwet te bewijzen. Dit besluit werd bevestigd door de Audiencia Nacional, die haar beroep tegen de beslissing van het Ministerie van Justitie afwees.
De vrouw, die sinds 2012 een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd heeft, voerde aan dat ze analfabeet is. Ter ondersteuning hiervan legde ze een notariële akte over waarin haar begrip van het Spaans wordt erkend, maar ook haar analfabetisme wordt bevestigd. Ondanks deze verklaring oordeelde de rechtbank dat dit onvoldoende was om haar integratie in de Spaanse samenleving aan te tonen, zoals vereist volgens artikel 22.4 van het Burgerlijk Wetboek.
Naast haar langdurige verblijf in Spanje, heeft de vrouw meer dan drie jaar gewerkt met een officiële inschrijving bij de Sociale Zekerheid. Ze is getrouwd en heeft twee kinderen die in Spanje zijn geboren. Deze feiten werden door haar verdediging aangevoerd als bewijs van haar integratie en intentie om permanent in Spanje te blijven.
Echter, de kern van de afwijzing ligt in het niet overleggen van twee essentiële documenten: het DELE A2-certificaat, dat een basiskennis van de Spaanse taal bevestigt, en het CCSE-examen dat het begrip van de Spaanse grondwet en cultuur test. Beide certificaten zijn verplichte onderdelen van de naturalisatieprocedure in Spanje.
Het DELE A2-examen wordt georganiseerd door het Instituto Cervantes en test de taalvaardigheid op een basisniveau. Het CCSE-examen, eveneens beheerd door het Instituto Cervantes, evalueert de kennis van de Spaanse grondwet en socioculturele realiteiten. Het niet kunnen overleggen van deze certificaten wordt gezien als een gebrek aan voldoende integratie, een belangrijke eis voor het verkrijgen van de Spaanse nationaliteit.
De verdediging van de vrouw benadrukte haar praktische integratie, zoals haar langdurige verblijf, werkervaring en gezinsleven in Spanje. Desondanks blijft de wettelijke eis voor het overleggen van de genoemde certificaten onverminderd van kracht. De rechtbank stelde dat, hoewel haar situatie begrijpelijk is, de wet duidelijke criteria stelt waaraan moet worden voldaan voor naturalisatie.
In conclusie, ondanks haar jarenlange verblijf en duidelijke banden met Spanje, werd de nationaliteitsaanvraag van de vrouw afgewezen vanwege het ontbreken van formele certificering van haar taal- en constitutionele kennis. Dit onderstreept het belang van het voldoen aan alle wettelijke criteria in het naturalisatieproces, en roept op tot een heroverweging van de procedures voor degenen die door analfabetisme of andere beperkingen niet aan deze eisen kunnen voldoen.