Onder het pseudoniem VG worden er regelmatig verhalen geschreven die als onderwerp het leven, wonen, ontdekken, genieten en integreren in Andalusië hebben. De verhalen gaan over de verschillen tussen Nederlanders/Belgen en Andalusiërs maar ook over anekdotes en belevenissen tijdens het overwinteren in het zuiden van Spanje waarbij de beperkte kennis van de Spaanse taal soms voor hilarische taferelen kan zorgen.
Als trouwe lezer(es) weet U dat u minstens nog één verhaal tegoed heeft over Alhama de Granada. (Zie mi historia van 28 januari 2022).
Het mooiste dorp ter wereld. Tenminste volgens onze Spaanse vriend German die het geluk heeft daar te wonen. We treffen German eind februari 2020 in Torre del Mar. Eten in een chiringuito en praten bij. Hij dringt sterk aan om komende zondag 1 maart naar zijn dorp te komen. Ook moeten we vroeg in zijn woonplaats verschijnen. Legt ons uit waar we het beste de auto buiten Alhama kunnen parkeren. Moeten hem direct na aankomst bellen. Hij gaat ons verrassen. We vertrekken rond tien uur uit Torre. Kennen de route inmiddels. Velez-Malaga, Trapiche, Vinuela, Alcaucin rechts laten liggen. Overigens ook een prachtig dorp dat Alcaucin. De vele haarspeldbochten naar de pas, leveren telkens weer uitmuntende vergezichten, op het steeds verder verdwijnende dal. Over de hoogvlakte naar Ventas de Zaffaraya. Tegen kwart voor twaalf parkeren we het blik op vier wielen op de rondweg buiten Alhama. Bellen German. Hij duikt vrijwel direct op. Loopt met ons naar het centrale dorpsplein. Op weg daarheen wordt duidelijk waarom we hierheen moesten komen. De definitieve afsluiting van het Carnavals seizoen.
Verbazingwekkend tijdstip om dat te doen. Carnaval vond vorig week-end plaats. We kunnen ons daarin niet vergissen want we hebben het zelf meegemaakt in Cadiz. Misschien een Spaanse gewoonte? Elke zondag na Carnaval gedurende een aantal weken het carnavalsseizoen af te sluiten middels een groot feest in Alhama? Ja dat hebben we bijna goed geschoten. Helaas is het niet gedurende een aantal weken maar alleen de eerste zondag na Carnaval.
Uit Malaga, Granada, en vele dorpen daartussen zijn mensen naar Alhama gekomen. De meesten verkleed. De Chirigota’s, de perfecte caranavals zangkoren zijn de grote trekpleister. Ze treden onafgebroken, de ene groep na de andere, op. In een hele grote tent met daarin een hoog podium. Zelfs een klein mensje, meer bekend onder de naam kind, kan zodoende vanaf elke plek in die tent zien wat er op dat podium gebeurt. Buiten de tent staan vele kramen. Die voorkomen dat iemand een hongerklop of erger nog uitdroging gaat krijgen. De angst voor uitdroging zit er bij de Spanjaarden goed in. In de bier en wijn kramen vloeit het zweet van de bediening rijkelijk. Hard werken voor die jongens en meiskes. Ondertussen is Corona als biermerk aan een transformatie bezig. Op vijftien maart, dat is over twee weken, zal president Sanchez een totale lock-down afkondigen voor heel Spanje. Vanaf die datum zal de eerste gedachte bij het horen van het woord Corona niet meer aan bier zijn. Wij hebben daarvan nog geen weet. Het virus moet op deze eerste maart 2020 reeds welig getierd hebben. Zeker onder de chirigota’s. Vele van deze groepen hebben de afgelopen weken door grote delen van Spanje gereisd. Om in diverse carnaval vierende steden op te treden. Het is onvoorstelbaar, maar toch ontvingen wij van German drie maanden later het geweldige bericht, dat in Alhama geen enkele inwoner met Corona besmet was. En ze hebben toch echt heus goed meegevierd op deze eerste maart. We hebben het zelf gezien.
Een sprong makend van maart 2020, naar vandaag, zien we dat Corona stevig op zijn retour is. De zeven daagse besmettingscijfers van Andalusie zijn gekelderd. Van 53000 op 10 januari naar 15000 op 16 februari
Het optrekken naar Alhama de Granada, om het carnaval seizoen af te sluiten, lijkt weer een verantwoorde beweging te worden. Carnaval valt op zondag 27 februari. Een week later, 6 maart, is dus een datum om in de oogjes te houden. Wel zorgen dat u geboosterd bent. Is wel zo fair naar de inwoners van Alhama de Granada. Vaccineren biedt geen volledige bescherming maar helpt absoluut.
We gaan weer terug naar 1 maart 2020. Onze uiterlijke verschijning is niet van dien aard dat je zou kunnen denken dat we te weinig eten. Keurig verwoord. Je zou ook kunnen zeggen dat er een paar kilo af kunnen. Bevreemdend is het dus dat diverse Spanjaarden, lees Andaluciers, die we spreken vragen of we niets moeten eten. Vriendelijke gastvrije mensen. We hebben heel goed meegeholpen te voorkomen dat men met grote voorraden wijn bleef zitten. Rond zes uur hebben wij heel veel mensen de hand geschud. Hebben ons netjes afgemeld bij de eerste de beste die nog een beetje nuchter uit zijn ogen keek. Hebben BOB verteld waar de auto geparkeerd was. BOB achter het stuur gezet. Wij hebben een BOB die heet eigenlijk Chantalleke. Een geweldige vrouw. Ze heeft echter één
euvel. Één? Bij nadere bestudering misschien nog wel een (paar). Maar daar willen we hier niet over zitten zeuren. Zagen in goed Belgisch. Het voor dit moment relevante euvel van Chantalleke is, dat haar geografisch oriëntatie vermogen niet het allerbeste is. In Alhama hebben ze daar rekening mee gehouden. Je hoeft maar een ding goed te doen. De weg A 402 vinden. Deze helemaal afrijden tot hij bij Vinuela overgaat in de A 357. Heeft Chantalleke prima gedaan. We waren net voor donker terug in Torre aan zee. Wat ons ook aan deze gebeurtenis weer is bij gebleven, is het gevoel, dat men blij is dat je gekomen bent. De inwoners, en de niet inwoners van het mooiste dorp ter wereld, hebben ons bejegend of we er thuis hoorden.
Nog niet helemaal nuchter, spreken we de volgende morgen een Brits echtpaar. Vertellen hen over de gebeurtenissen van de vorige dag. Over het feit dat we ondanks Chantallekes euvel toch in Torre zijn geland. Waarop zij vertelt hoe goed het kompas van haar echtgenoot is. In het Engels zegt ze :”He got lost in a curtain”. Ze zei eigenlijk iets anders. Dit is wat ik verstond. He got lost in a curtain. Vond dat een fantastisch grappige uitdrukking, voor iemand die snel de weg kwijt is. Mijn fantasie sloeg op hol.
Twee dagen later zien we datzelfde Britse stel weer. Vertel hen het volgende verhaal.
Luister. Stel je voor jij bent eigenaar van een hotel met een grote feestzaal. Komt er een Brits pas gehuwd stel hun huwelijksfeest vieren in jouw zaal. Ze brengen de huwelijksnacht in de bruidssuite door. Je vergezeld hen ’s avonds na afloop van het feest tot aan de deur van de bruidssuite. Houdt die deur galant open. Hij, nog galanter, draagt haar over de drempel de suite in. Wenst ze een prettige nacht en de volgende morgen klop je op hun deur. Binnentredend tref je haar rechtop zittend in het enorme bed aan. Vraagt of alles naar wens was. Of ze goed geslapen heeft en waar haar echtgenoot is. Dat weet ik niet zegt ze. Hij is de gordijnen dicht gaan doen. Daarna heb ik hem niet meer gezien. Ja zeg je, dat heb je met een man die de weg kwijt raakt in de gordijnen. (He got lost in a curtain).
Ze keek me aan alsof ik in brand stond. Snapte er geen hout van. Got lost in a curtain? Dat heeft ze nooit gezegd. Ze kent die uitdrukking niet eens. Hij bestaat gewoon niet. Niet in het Engels. Niet in het Amerikaans. Zelfs niet in het Iers of Australisch. Hij bestaat alleen in mijn slechte oren. Ze heeft gezegd: “ He got lost in a circle”. Dat is de wijd en zijd bekende Engelstalige uitdrukking voor iemand met een zeer slecht oriëntatievermogen. Sterk argument voor iets minder goed horenden om ook met Engelstaligen in het Spaans te communiceren. Zou niet weten hoe je uit het Spaanse Se perdio en un circulo in de gordijnen zou kunnen verdwalen.
Onlangs reden we met twee auto’s naar de Camenito del Rey. Dat Britse echtpaar reed in de tweede auto. We namen op de rotonde vlak voor de Camenito de verkeerde afslag. Hadden dat direct door, dus keren op de weg. Even stoppen, uitstappen en uitleggen aan onze Britse volgers dat we de noord zijde van de Camenito moesten hebben. Zijn commentaar? Yes my friend now you’re in the curtains. Hasta Dieciséis!