INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond Barry ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen naar bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Kennissen en vrienden durfden ons vroeger weleens de vraag te stellen: ‘Waarom Spanje? Vinden jullie het daar dan écht zo mooi?’ Daarop volgde vaak een antwoord in de trant van: het is er vaak mooi weer, we houden van de Spaanse gastvrijheid, de algehele beleving en trouwens waar kunnen we beter zijn om ons Spaans te oefenen? Dat het land heel wat mooie plaatsjes kende, wisten we natuurlijk ook wel, maar we hadden niet zoiets van Spanje is het allermooiste land.
Een land prijzen met de hoogste eer, vind ik persoonlijk altijd wat riskant. Het afgelopen jaar vroegen mensen ons namelijk vaak: ‘Wat is nu het mooiste land dat jullie hebben gezien tijdens jullie lange trip?’ We deden er twintig in Europa op één jaar tijd. Dan wordt je precies geacht deze wijsheid in huis te hebben. Maar een antwoord op die vraag is vooral subjectief. Hoe je het precies hebt beleefd, vaak tijdens een momentopname in je leven. Wat voor de één geldt, is voor de ander misschien wel niet het geval. En gelukkig maar, we hoeven niet allemaal ‘en masse’ naar Spanje te trekken.
En eerlijk gezegd, ook wij kenden het zuiderse land zoals de doorsnee-Spanjereiziger. Vooral van zijn costa’s, zijn prachtige eilanden en uiteraard de vele trekpleisters uiterst geschikt voor een citytrip, Barcelona, Madrid en niet te vergeten, de gouden Andalusische driehoek Córdoba, Granada en Sevilla. De rest van Spanje zou toch gewoon maar eens gewoon droog, dor en veelal bruin kunnen zijn. Maar wat hadden wij het mis…
Afgelopen weken mochten wij Galicië ontdekken met zijn Rias bajas en Rias altas en lieten ons alweer verbazen door een schoonheid die we in de eerste plaats misschien wel aan een ander land hadden toegeschreven.
Maar we moeten alweer verder. Van dit wondermooie Galicië dat vaak letterlijk links blijft liggen, trekken we naar Astúrias, een streek die dan weer vaak omschreven wordt als het ‘andere’ Spanje. De aftrap wordt gegeven in Luarca, een plaats die deel uitmaakt van de Costa Verde. Maar we zijn er redelijk snel doorheen en vervolgen met een koffie op een terrasje onder de zon. Op onze tafel ligt een suikerzoet brood dat we bij deze bakker bij hebben besteld en waar we nu en dan een hompje van afscheuren. Naast ons zit een vrouw samen met haar dochter. Het zijn Denen, dat hoor ik aan die prachtige taal die ik meteen herken na ons bezoek aan Denemarken of misschien ook wel na die leuke reeks Borgen helemaal te hebben uitgekeken. Moeder en dochter zijn op stap naar Galicië, pelgrims met een missie zoals je ze hier wel vaker aantreft. Het is trouwens niet hun eerste keer, wordt ons fier gezegd.
Ook voor ons is Astúrias niet helemaal nieuw. We waren hier al eens eerder, een half decennium geleden. Desondanks de jaren en de vele wijn die ons grijze hersencellen ongetwijfeld wat zal hebben aangetast, besluiten we om niet opnieuw dezelfde plaatsen te bezoeken tijdens onze sabbat. Liever geven we voorkeur aan onontdekte plaatsen, enkel voor de Picos maken we graag een uitzondering. Bergen als deze smeken nu eenmaal om een herhaling.
Na het havenstadje Luarca, rijden we tot bij Cabo Vidio, een kaap waar rotsen tot wel honderd meter hoog uit zee rijzen. De Preikestolen van Spanje, mooi, maar net iets minder impressionant, dus houden we het bij een fotostop aan de mirador. Van het ene havenstadje gaat het in rechte lijn naar het andere. Het vermaarde Cudillero deze keer, waar kleurrijke huizen tegen de berghelling werden opgetrokken waarbij het lijkt of ze allemaal naar één en hetzelfde punt staan te kijken. Terrasjes troef in dit kleurrijke dorp en allemaal beloven ze de meest typische gerechten van Astúrias te serveren, één pizzeria valt daarbij wat uit de toon. Iets verderop niets anders dan trappen, autovrij uiteraard, want auto’s houden nu eenmaal niet zo van trappen, maar ook wij lijken er vandaag wat minder zin in te hebben. Dus geven we ons maar over en strijken met plezier neer om ons te laten verwonderen van die gerenommeerde Asturische keuken. ¡Qué aproveche!
Voor meer foto’s of inspiratie voor een volgende trip naar Spanje, Portugal of elders in Europa, kan je terecht op onze Polarsteps “GRACE ON TOUR I” via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.