INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Het lijkt of ik helemaal het Noorden kwijt ben. Letterlijk dan.
Wanneer ik naar buiten kijk, krijg ik het gevoel dat we de landkaart van Spanje op zijn kop hebben gezet. Het landschap zaait vertwijfeling. “Is dit nog steeds Andalucia?” vragen we ons allebei af. Hoge bergen met groene hellingen, daartussen bewerkte landbouwpercelen. Precies de Pyreneeën hier. Schapen lopen vaak vrij rond, ook wat geiten. En als we hen niet zien, dan horen we ze wel. Net als in de Pyreneeën krijgen ze een bel rond de nek gebonden, zo ook in de Alpen, maar daarvoor zouden we de kaart nog een extra kwartdraai moeten geven. Toch zien we ook hier al stevige cijfertjes van rond de dertienhonderd meter verschijnen op een wegenkaart die we dan toch wel correct vast lijken te hebben, het pijltje naar het Noorden. Redelijk spectaculair dit alles én tamelijk onverwacht…
Een nieuw stukje Spanje verschijnt voor onze ogen, hoge bergen met donkergroene grasmatten. We waren al eens in Andalucía, maar niet eerder zijn we hier geraakt.
De weg van Ubrique naar Ronda vinden zowel chauffeur als bijzitter leuk om gewoon nog maar naar te kijken. Een panoramaweg, heet dit dan. Vooral het eerste stuk door ‘Parque Natural Sierra de Grazalema’ loont echt wel de moeite. We komen ‘sebiet’ naar deze bergen terug, maar nu eerst naar Ronda om nog wat administratieve zaakjes op orde gesteld te krijgen. Onze NIE-nummers, weet je nog? We hopen dat hierbij alles goed zal gaan, want het minste foutje kan een weigering betekenen, met als gevolg een nieuwe afspraak online. De vroegst mogelijke was eerder al ruim drie weken verder in de toekomst. Dit mag dus niet mislopen of stap twee van de aankoop van ”ons” stukje Spanje zou even op zich laten wachten. Net deze stap is noodzakelijk binnen een periode van één maand na reservatie of het reservatiecontract kan weleens nietig worden verklaard. Absoluut te vermijden dit. Maar we hopen op een goede afloop. Een uurtje later dan de geplande afspraak stappen we ‘la oficina policia nacional’ buiten mét NIE-nummer. “Yes!” roepen we luid, de handen slaan we tegen elkaar alsof er net gescoord werd. De voorlopige stand: wettelijk geregistreerd als buitenlander in Spanje!
Niets houdt ons nu nog tegen om Ronda in te trekken. Alweer een Andalusische stad met een spectaculaire ligging, zoniet dé spectaculairste die we tot zover hebben gezien. Een stad die letterlijk doormidden werd gespleten, waar helemaal beneden enkele honderden meters lager, een rivier stroomt, ‘El Guadalevín’. Het lijkt wel of onze schepper er de wig heeft ingezet en maar is blijven slaan op die zware voorhamer tot Hij vond dat het welletjes was.
Het resultaat mag er dan ook wezen. Om van de ene kant naar de andere te gaan, gebruik je één van de drie bruggen die eroverheen lopen, maar de meest voor de hand liggende en ook wel bekendste is ‘El Puente Nuevo’, tevens het symbool van de stad. Maar hier houdt het niet op. Verspreid in het centrum zijn er prachtige bouwwerken te vinden die herinneren aan een bepaalde tijd in de geschiedenis. Voor wie goed heeft opgelet tijdens de lessen esthetica, zal hij of zij er gegarandeerd verschillende stijlkenmerken herkennen. Maar ook wie daar geen kaas van heeft gegeten, is hier op het juiste adres. De omgeving van Ronda is dan ook nog eens zo mooi dat men er op het juiste moment de tranen van in de ogen zou kunnen krijgen. Vanaf ‘El Mirador de Ronda’ heb je een subliem zicht op de prachtige omgeving. Net op het moment dat ik een plaatje wil schieten, passeert onder me op het diepe pad een landloper, van kop tot teen gehuld in vodden. Even denk ik te dromen, precies een personage dat dateert van vóór Christus. Het lijkt hier wel te kloppen. Het uitkijkpunt zelf krijgt hier ook vaak de naam ‘El balcón de coño’, de vertaling moet je zelf maar eens opzoeken. Om die officieuze titel te begrijpen, zou je er in feite zelf eens moeten staan en zien wat je dan gaat roepen.
Rond Ronda zijn de laatste jaren wat wijngaarden opgedoken zodat samen met de glooiende, groene landschappen in het juiste seizoen én wat cipressen, de vergelijking met Toscane heus niet zo ver af is. Mocht ik hier als wijnboer wat flesjes produceren, dan wist ik alvast de naam: ‘El vino de coño’.
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.