INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
De zon schijnt al vroeg door de muggenhor. Colyne kan even wat werken aan haar tan in niets meer dan een bikini. Het weer is dan ook meer dan behoorlijk te noemen. We kunnen nog steeds het strand al op, mij hoor je dus niet klagen.
Maar weer als dit heeft ook zo zijn mindere kanten zoals camperaars die gaan samenhokken dat het een lieve lust is. Straten vol campers, geen enkel plaatsje wordt onbenut gelaten, overal volk om je heen en net dan durven bejaarde mannen vaak iets te veel van zichzelf laten zien. Blote mannenlijven stappen door smalle deurtjes naar buiten, de buik trots naar voren en meestal iets te ver over de broeksriem hangend. Leden van de spiegeleierenclub, zeiden we vroeger dan. Dieper ingaan op deze schuine mop doe ik best maar niet. Laat het ons houden bij mannen van het goede leven. Intussen mag ik mezelf tot één van hen rekenen, tijd om te reizen, voorlopig zonder buikje. Een echt lidmaatschap hoop ik nog even te kunnen ontlopen.
Mazarrón kent verder heel wat stranden, stuk voor stuk bekroond met een blauwe vlag. Een internationaal keurmerk dat staat voor zwemwater van uitstekende kwaliteit en propere stranden. Naast Playa del Gauchero, Las Chapas, El Percheles en nog vele andere, is Playa de Bahia er ook zo eentje, gelegen naast de haven richting het Westen. Kilometerslange zandstranden die er nu wat verlaten bij liggen. Een eerste aanblik leert ons dat laagbouw hier overheerst. Hoera daarvoor! Misschien net daarom dat de stranden ietwat lijken zoals die van aan de overkant van de Oceaan. Nu is het er rustig en we vragen ons best wel eens af hoe het er hier aan toegaat tijdens de zomermaanden. Alvast drukker kan ik me voorstellen.
Deze tijd van het jaar kan je kilometers wandelen zoals wij over zacht goudkleurige stranden met vele palmbomen en passeren strandhuisjes die vaak bespoten zijn door artiesten die houden van honden. Prachtige tekeningen alweer. Nog maar eesns een bewijs dat Spanje heel wat goede artiesten kent die goed overweg kunnen met de spuit vanuit de losse pols.
We voelen ons hier best op het gemak in Mazarrón en net daarom houden we even langer halt dan gewoonlijk. Uitstapjes worden gedaan te voet, met de step of occasioneel met de camper, maar steeds keren we terug naar onze staanplaats. Wat goed is, hoeft niet veranderd te worden.
Er wordt tijd genomen voor de was en de plas en terwijl de wasautomaat zijn of haar werk doet, genieten we van een koffietje bij de buren, uiteraard onder een stralende zon op het terras.
Voor Barry breekt echter een belangrijk moment aan, iets waar een man even een brok van in de keel krijgt. Een moment om uit te stellen tot het echt wel moet. Castratie van een driftig reutje. Momenteel kan het het ventje niet altijd even goed om met zijn driften. Uren hebben we er al over gediscussieerd met zijn tweeën. Doen we het of niet? Zijn testosteronwaardes swingen de pan uit en zelf heeft hij er best ook last van. Maar er is goed nieuws! Vandaag de dag hoeft niet meteen het mes te worden bovengehaald, het “kleingeld” kan nog even in het portemonneetje blijven. We besluiten om voor de chemische castratie te gaan, een staafje dat wordt ingebracht met een spuitje en zijn hormonale regeling iets gaat beïnvloeden. Het doet hetzelfde als een fysieke castratie, maar het is niet finaal. Zes tot twaalf maanden zou het duren vooraleer het driftkikkertje in hem opnieuw wakker zal worden. De ingreep bij de lokale ‘veterinario’ om de hoek neemt nauwelijks een kwartiertje in beslag. Even vreesde ik nog dat die spuit wat te dicht bij me in de buurt kwam, maar het liep toch maar net goed af. Na het betalen van negentig euro, lopen we terug naar buiten met een voorlopig nietsvermoedende Barry. Ocharme, het ventje, als hij nu maar geen dikkerdje wordt…
Wie interesse heeft in meer foto’s van Mazarrón of verhalen over onze reis door Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.