Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Al enkele weken ben ik in een slaapkamer bezig. De slaapkamer wordt bij ons eetkamer. De kamer heeft twee ramen met mooi uitzicht en waarom zou je ergens gaan slapen met mooi uitzicht. Volgens ons kun je daar beter van genieten. De oude eetkamer bennen we een tijd geleden al omgetoverd tot slaapkamer. Het bestaande plafond heb ik er in augustus al uit gesloopt. Zonder plafond kijken we zo tegen de onderkant van de dakpannen. Er moet dus een nieuwe plafond in, dat willen wij tegen de onderkant van het dak. Maar voordat ik daar mee aan de gang kon moest het eerst goed geïsoleerd worden. Daarna maakte ik een constructie tussen de dakbalken, die deels in zicht blijven, waar ik de plafondplaten tegenaan komen. De bestaande muren waren netjes afgewerkt tot het oude plafond. Op de, zeg maar, voorzet muren heb ik van oude balken die uit het oude plafond kwamen een constructie gemaakt waar ik ook weer platen tegen gemaakt heb. De muren en het plafond zijn nu dicht en moeten alleen nog wat afgewerkt worden om daarna geschilderd te worden.
Maar met dat schilderen hebben we nog even gewacht. Alles, zoals bij veel boerderijen, is op de eerste verdieping. Onder de eetkamer is een stalruimte. Dat betekend dus dat we op niveau gaan eten als alles klaar is. Hoe mooi zou het zijn dat we dan ook ‘s zomers lekker buiten op niveau kunnen weten. Ons lijkt dat wel wat. Er moet dus een terras komen op palen waar we via de eetkamer op kunnen komen. Als is het terras iets voor in de toekomst de voorbereidingen kun je maar beter treffen als je toch bezig bent. Een van de ramen in de eetkamer moet dus deur worden.
ergens half oktober komt er iemand van een kunstof kozijnen bedrijf kijken en meten. We leggen hem uit wat de bedoeling is en wat we willen. Hij stelt voor geen deur te nemen maar een raam tot de grond. Dat kun je dan open doen als deur en is een stuk voordeliger dan een echte deur. Hij schrijft van alles op en vraagt wie het gat voor de deur gaat maken. Ja…. hebben jullie daar dan niemand voor? Nou dat blijkt moeilijk. Vakmensen zijn schaars als het gaat om metselaars, loodgieters en elektriciens. Hij belooft zijn best te doen, maar denk er ook even over na of je het gaat zelf niet kunt maken, zegt hij. Hij gaat ons een prijs laten weten met het maken van het gat en zonder het maken van het gat.
We horen niets meer. Het verbouwen gaat rustig verder. We horen nog steeds niets. Maar daar heb ik een oplossing voor. De man die geweest is om te meten en tevens de eigenaar is van het bedrijf is de zwager van de vrouw waar wij de boerderij van kochten. Zoals sommige wellicht weten schrijf ik ook een dagelijks blog. Afgelopen week zet ik in een blogpost een verborgen boodschap, die iedereen leest en er verder niet bij stil staat. De vorige eigenaar van onze boerderij leest ook iedere dag wat ik schrijf. Ze slaat geen dag over, laat ze telkens weten als we haar in Chantada tegenkomen of er eens op de koffie gaan. Als zij leest dat we ‘niets meer gehoord hebben’ dan onderneemt zij actie weet ik bijna zeker. Een een dag na het verschijnen van de verborgen boodschap zijn we in Chantada en lopen we haar tegen het lijf. Goh,… niets meer gehoord las ik? Ja klopt. Geen punt, ik ga wel even bellen, komt goed en maak je geen zorgen.
Wat de prijs van een deur ook gaat zijn, een gat maak ik zelf wel. Ik doe alles zelf, dus dit kan ik ook wel. Ik heb er de spullen voor. Afgelopen donderdag start ik vroeg met het aftekenen van het te maken gat onder het bestaande raam. De muur bestaat uit ongeveer 15 centimeter dikke stenen, van die keien. Ik pak mezelf goed in, zet de gebruikelijke beschermingsmiddelen op en begin te slijpen met een grote slijptol. Binnen een mum van tijd zie ik niets meer. De hele kamer staat vol met stof. Ik heb de ramen op staan en er gaan dikke wolken stof naar buiten. Maar ik ben nog niet klaar, dus er komt nog meer stof bij. Na een uurtje heb ik het eerste stuk steen uit geslepen en geboord en is het tijd voor koffie. Als ik de hal in loop zie ik stof dwarrelen, als ik in de keuken komt schijnt de zon door de ramen naar binnen, maar met zonnestralen, zoals je op een mistige ochtend in het bos tussen de bomen ziet. Al zijn alle ramen en deuren dicht, over al in heel het huis ligt en dwarrelt stof. Sol wil het al wat op gaan ruimen. Maar ik zeg dat ze daar beter wat mee kan wachten, ik ben namelijk nog niet klaar en ga zo na de koffie weer verder slijpen. Weer een paar uur later zit het gat er in en kunnen we op gaan ruimen.
Als we helemaal klaar zijn met opruimen van het stof, al moeten we het nog 3 keer over doen, krijgt Sol in telefoontje. Je raad het al, de man van de deur. We krijgen een prijs door en hij vraagt naar het gat. Als of hij ergens met een verrekijker aan de andere kant van de vallei heeft liggen kijken en belt al ik het gat er in heb! Sol moet hem wat foto’s sturen van het gat. De deur? Die zou als het goed is overeen maand geplaatst kunnen worden. Tot die tijd moet ik het gat weer dicht maken met een houten plaat. En dat moet vandaag, zaterdag, gedaan worden. Want volgens de weerdiensten is er slecht weer op komt vanuit het Noorden.