Vijf jaar na de invoering van de Spaanse wet op thuiswerken is duidelijk dat thuiswerken een blijvende plaats heeft gekregen op de arbeidsmarkt. Wat begon als noodgreep tijdens de pandemie, is inmiddels uitgegroeid tot een hybride model waarin werknemers hun tijd verdelen tussen kantoor en huis. Toch verloopt de overgang niet zonder weerstand, vooral bij grote bedrijven.
In 2020 werkte tijdens de lockdown ineens meer dan 16% van de werknemers de helft van hun dagen vanuit huis, een enorme sprong ten opzichte van de 5% in 2019. Na de versoepelingen liep dat terug, maar nog altijd werkt 7,5% structureel thuis en 7% gedeeltelijk. Samen gaat het om zo’n 3,2 miljoen werknemers.
Toch blijft Spanje achter bij andere landen. Uit cijfers van Adecco blijkt dat slechts 14% van de werknemers in Spanje (deels) thuiswerkt, terwijl het EU-gemiddelde op 24% ligt. Nederland loopt met ruim 41% voorop en laat zien hoe groot de kloof nog is.
De wet, die in september 2020 werd ingevoerd, bepaalt dat thuiswerken vrijwillig en omkeerbaar is voor beide partijen. Bedrijven zijn verplicht apparatuur en ondersteuning te bieden, maar de vergoeding van kosten is overgelaten aan cao’s en sectorale afspraken. Hierdoor zijn er grote verschillen ontstaan tussen sectoren en bedrijven.
Volgens een rapport van het online-banen-platform Infojobs gaat het debat al lang niet meer over de vraag of thuiswerken mag, maar over hoe het op de beste manier kan worden vormgegeven. Werknemers waarderen vooral de flexibiliteit, terwijl bedrijven zoeken naar evenwicht tussen productiviteit, samenwerking en teamgevoel. Het hybride model lijkt de meest haalbare oplossing.
Alles wijst erop dat thuiswerken in Spanje een stabiele, maar bescheiden rol blijft spelen. De grote uitdaging voor de komende jaren wordt het vinden van de juiste balans tussen de wensen van werknemers en de voorzichtigheid van veel werkgevers.