INTRO: Na bijna drie jaar verbouwen, openen zussen Noëlle, Suzanne en Michelle in oktober 2023 hun gloednieuwe Bed & Breakfast Casa la Vall in het nog authentiek Spaanse dorpje Benialí in de provincie Alicante. Lang kunnen ze er samen echter niet van genieten. Er moet immers opnieuw geld in het laatje worden gebracht. En dus vertrekken Noëlle en Suzanne na een maand alweer naar Zwitserland, voor een winterseizoen in de horeca, terwijl Michelle achterblijft om de Bed & Breakfast langzaam op de kaart te zetten.
“Is deze plek beroemd in Spanje?” Verbaasd kijk ik haar aan. Ik schud mijn hoofd. “Eh, nee…”, antwoord ik. “Dit is gewoon een klein dorp.” Het meisje dat gretig alle folders van Vall de Gallinera, alle omliggende valleien en Pego bestudeert, kijkt mij nu nieuwsgierig aan. “We wilden een typisch Spaans dorp bezoeken.” Opgelucht kijk ik haar nu aan. “Dán zit je hier goed”, vertel ik haar enthousiast. “Ik mag dan zelf wel geen Spaanse zijn, maar deze plek is nog wel authentiek Spaans.” Er komen voldoende toeristen, maar deze komen op dit moment voornamelijk nog gewoon uit Spanje zelf. Het punt dat men hier hele bussen vol eh… ja, Chinezen, af gaat zetten hebben we nog niet bereikt. En hopelijk blijft dat ook zo.
Nadat ik ze naar hun kamers heb gebracht en nog een extra blok hout op het vuur heb gelegd, ga ik zelf ook naar bed. Het is inmiddels alweer bijna elf uur ’s avonds. Terwijl zij een fles cava aan het haardvuur openen, wens ik ze een goedenacht en loop ik naar boven. Hoe ze hier in godsnaam terecht zijn gekomen, blijft voorlopig nog een raadsel.
Waar ze eerst nog aangaven al om acht uur te willen ontbijten, blijkt dat de volgende ochtend toch nog mee te vallen. Pas na negen uur schuiven de eerste drie gasten aan voor het ontbijt. Hoewel ik even angst had dat ze het Spaans/Europese ontbijt niet op prijs zouden kunnen stellen, blijkt deze angst ongegrond. Luid smakkend werken ze het brood, de joghurt, het fruit en de verse eieren naar binnen. Nog voordat mijn Spaanse gasten aan het ontbijt verschijnen, zijn zij al uitgegeten en hebben ze een klein uurtje om ook het dorp (in het daglicht) nog even te bekijken. Gelukkig. Want anders hadden ze helemaal niet in een nog authentiek Spaans dorp hoeven te verblijven.
Terwijl één van hen even voor elf uur de rekening betaalt en mij – onder begeleiding van een telefoon waarmee ze voortdurend opnames maken – aan een vragenvuur onderwerpt, pakt de rest hun koffers alvast in. Hoewel zij nieuwsgierig zijn naar hoe ik hier precies terecht ben gekomen (en of ik in Spanje ben opgegroeid), ben ik vooral nieuwsgierig naar hoe zij hier terecht zijn gekomen en hoe ze elkaar kennen. Als ze mij vertellen dat zij allemaal via een uitwisselingsprogramma een semester in Europa doorbrengen, knik ik begrijpend. Vooral naar de jongen die – in tegenstelling tot de rest – een uitstekende keuze heeft gemaakt en zijn semester in Barcelona doorbrengt. De anderen – die voor België gekozen hebben – houden wijselijk hun mond als ik ze vraag of het bevalt. Ik neem het ze niet kwalijk. Misschien omdat ik zelf ook uit Nederland kom en ik België (net als Nederland) nou niet direct de meest voor de hand liggende keuze zou vinden. “Rotterdam is een prachtige stad!”, zegt één van hen. Als ik begin te lachen kijken ze mij vragend aan. Van alle prachtige, oude, steden in Nederland, kiezen ze nu nét voor de stad die gedurende de Tweede Wereldoorlog verwoest werd en daardoor (mijns inziens) minder charmant is dan veel andere Nederlandse steden waarvan het historisch centrum nog wél intact is. “We houden van moderne steden met wolkenkrabbers”, knikken ze enthousiast. Ik houd mijn hart vast. Op hun reis – die vanuit Barcelona via Valencia en nu Benialí nog naar Granada, Málaga en Sevilla zal leiden – zullen ze die niet heel veel zien. Terwijl het andere koppel geduldig wacht tot dat ook zij kunnen uitchecken, ronden we het gesprek af. De camera wordt uitgezet en ik loop mee naar de deur. Lachend zwaai ik mijn eerste Chinese gasten uit. De wereld zal zich Benialí niet herinneren, maar met een beetje geluk zullen mijn eerste Chinese gasten zich dit authentieke Spaanse dorp later wél nog herinneren. Als ze over vijftig jaar tussen alle foto’s van hun reis naar Spanje – precies tussen de Sagrada Familia, Ciudad de las Artes y las Ciencias, het Alhambra en het Real Alcázar – ineens een foto van een piepklein dorp in het Valenciaanse binnenland tegenkomen.
De drie zussen Noëlle, Suzanne en Michelle zijn een B&B begonnen in Benialí in de provincie Alicante. Casa La Vall is hun droom en na drie jaar verbouwen is de B&B eindelijk klaar om bezoekers te ontvangen. Lees alles over de avonturen van hoofdzakelijk Michelle die ons op de hoogte houdt van wat er allemaal komt kijken bij een B&B in Spanje.