Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Vorige week donderdag krijg ik een mail. Maxim? Ik ken geen Maxim. Misschien een volger van het blog die wat wil vragen. Ik lees de mail, en lees de mail daarna nog eens. Sol zit tegenover mij in het barretje waar we aan de koffie zitten in Monforte als ik de mail aan haar voorlees. In de mail staat dat de Nederlandse ambassadeur begin volgende week in Galicië is en Nederlanders die in Galicië wonen wil ontmoeten..
Als we weer thuis zijn mail ik maar gelijk even terug naar Maxim, die de rechterhand van de ambassadeur blijkt te zijn, dat we dat prima vinden. Ik zet in de mail gelijk dat als het te ver weg is van waar we wonen ik alleen kom omdat we een hond hebben die wil slopen. Ik krijg een mail terug dat dat van de honden bekend is bij hen en dat ze graag op de boerderij langs komen. O…oke, dat is nog leuker. En dat we aan het verbouwen zijn is ook bekend. Volgende week dinsdag? Ja, geen punt, wij zijn thuis. Een tijd krijgen we later te horen.
Je wil natuurlijk toch een beetje goed voor de dag komen dus moet er toch wat opgeruimd worden. De ruimtes die af zijn zijn netjes. Maar op andere plaatsen schuiven we toch regelmatig met dozen omdat we dingen zoeken die nog ingepakt zijn. De hoge plafonds die we nu hebben in de slaapkamer en in de eetkamer blijken nu lastig om te stoffen. Maar we kunnen nu wel zeggen dat we de voorjaarsschoonmaak er op hebben zitten.
We vertellen de buren die koeien bij ons hebben staan dat de ambassadeur langs komt. Ze denken dat we een grap maken. Maar nee! Echt! Wat die dan komt doen? Niets. Koffie drinken. Ze vinden het maar vreemd dat iemand met zo’n hoge functie naar Freán komt voor koffie.
Op maandag maakt Sol een taart voor de volgende dag. Als ik bij de buren de melk ga halen lijkt de buurvrouw voor ons bezoek van de volgende dag ook zenuwachtig te maken. Of ze wel kan komen om de koeien buiten te zetten en om de stal schoon te maken. Natuurlijk, gewoon doen zoals normaal. Ik krijg een mail dat ze komen om 1730 en als ik op dinsdag weer melk ga halen vraagt de buurvrouw er naar. Half 6, zeg ik en ga met de melk naar huis.
Rond een uur of 3 in de middag gaat de deurbel, de buurman met een grote schaal. Nu snap ik waarom de buurvrouw van alles wilde weten. Die heeft ook een taart gemaakt.
Antares en Orion zetten we tegen 5 uur in de hondenren. Sol heeft stukjes worst rond gestrooid en dat vinden die twee heel leuk. Als zij druk zijn met zoeken naar stukjes worst en wij vanuit de keuken daar naar staan te kijken, komt er een auto aanrijden die niet van hier uit de buurt is, dat moet het bezoek zijn. We gaan naar buiten en zij stappen net uit. Jan, Maxim en de chauffeur.
We gaan naar binnen, maar de chauffeur blijft liever buiten. We gaan nog wel een keer vragen of hij iets wil, maar nee, hij hoeft niets. We gaan in de eetkamer aan de tafel zitten en Jan zegt dat we geen ge-u doen. Gewoon Jan en Maxim. Wel hebben het, tijdens de koffie en de taart van Sol, over de dingen die ons hier in Galicië brachten, wat we doen en van plan zijn en over koetjes en kalfjes. Na een uur vertrekken ze weer, maar niet voordat ik de ambassadeur een fles Freán water heb overhandigd. Dat is een fles bronwater bij ons uit het bos. nog even een kleine rondleiding in huis en ook buiten willen ze nog even kijken. Als we nog even bij de auto staat te praten vraag ik of ze misschien een stuk van de taart van de buurvrouw mee willen nemen voor later. Goed plan blijkt, dus Sol gaat nog snel even wat halen.
Het was gezellig en als ze nog eens in Galicië zijn zijn ze weer welkom. Tot volgende week!