INTRO: Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.
Geef ik vorige week nog antwoord op de vraag waar we het van doen, kan ik deze keer melden dat ik ben gaan informeren voor een baan begin volgend jaar. De mensen waar we heb van kochten hebben vroeger een bedrijf in kunststof en aluminium kozijnen gehad. Ze kennen dus wat mensen, ook als het gaat om mensen met een bedrijf. Zo zit er in Chantada een installateur van zonnepanelen. Daar is de kennis van ons gaan praten en nu ben ik er geweest. Hoe solliciteren hier gaat weet ik niet. Ik ben gewoon op de bonnefooi naar het kantoor gegaan en heb verteld wat ik kwam doen. Een jonge dame vertelde me dat ik toch echt beter met de baas kon spreken dan met haar. Wel wilde ze vast kopieën maken van mijn diploma’s en certificaten die ik allemaal netjes heb laten vertalen door een erkende vertaler en heb gelegaliseerd bij de rechtbank in Breda. Na het kopiëren noteerde ze mijn gegevens en zij me dat ik mijn CV aan de baas moet mailen. Die CV heb ik deze week maar gelijk geüpdatet en vertaald naar het Spaans. Daarna heb ik heb gelijk gemaild naar de baas. Later op de dag kreeg ik al een mail van de baas, dat ik heb beter even kan bellen op een dag dat ik wil komen praten. En vanaf volgend jaar beginnen zou geen probleem moeten zijn.
Natuurlijk heb ik nog helemaal geen tijd om te gaan werken. Ik heb thuis genoeg werk en zit midden in de verbouwing van de keuken. En heel eerlijk, het is dat het moet omdat we een keer toch weer geld nodig hebben, maar liever werk ik zoals ik nu werk. Thuis klussen, of in het bos werken of op de akker en als ik eens geen zin heb, dan gewoon even geen werk. Maar ik denk dat dat iets is wat niet alleen voor mij telt.
De keuken, schreef ik een tijdje terug dat die minder snel opschiet dan gehoopt, begint er nu iets iets meer op stoom te komen. Voor de buitenmuur staat een nieuwe gipswand met daarachter isolatie. Ook tegen de binnenmuur met de slaapkamer staat een gipswand. Die staat er omdat ik niet in de dunne bestaande muur wil slijpen om leidingen in weg te werken. En met een strakke vlakke gipswand is het ook makkelijker om het allemaal netjes af te werken. De vloer is nog wel een ding, al ben ik er wel aan begonnen. Maak je zelf even een voorstelling. Wij wonen op de eerste verdieping. Voor een deel zijn er onder het huis twee kleine stallen. Een van die stallen is onder de slaapkamer en onder de keuken. Een groot deel van de keuken staat als het ware op een gigantische stapel stenen. Als je de stal in komt zie je de stapel staan. De bovenkant van die stapel stenen is de keukenvloer met een zeil erop. De vloer is nergens vlak of waterpas. Tussen de stenen zit wel wat cement, maar daar is het mee gezegd. We willen toch eigenlijk wel graag een vlakke vloer. Daar ben ik deze week aan begonnen. Ik ben geen vloerenlegger en we willen de keuken als het even kan zolang mogelijk blijven gebruiken. Daarom stort ik cement op afgebakende stukken. Zo houd ik het overzicht, is het voor mij makkelijker om het allemaal vlak en waterpas te maken en kunnen we de keuken blijven gebruiken. Ik denk nog twee dagen nodig te hebben en dan is de nieuwe vlakke vloer een feit. Er zijn dan stukken bij waar nog geen centimeter cement op is gekomen en er zijn stukken waar 5 centimeter op is gekomen.
Ook moeten er natuurlijk tegeltjes komen en een aanrechtblad en een nieuw gasfornuis met oven. Allemaal zaken die we gaan bekijken telkens als ik weer een stukje vloer klaar heb. Tegeltjes zijn besteld, een aanrechtblad gaan we kopen als het droog is. Een gasfornuis gaan we kopen als de keuken zo ver is dat het er ook gelijk netjes in kan en het niet meer verzet hoeft te worden.