INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
We bevinden ons opnieuw op pakweg Montenegrijnse of Bosnische wegen. De staat van de A-1307 is bij momenten zo erbarmelijk slecht dat we ons helemaal niet in Spanje wanen. Een wegdek met opgestoken asfalt, hier en daar diepe putten waar een haas zich makkelijk kan in verstoppen. We schudden heen en weer in onze zetels, net zoals de inventaris van onze kastjes. We rijden niet over de weg zoals het hoort, maar we laveren als een schip dat tegen wind moet varen. De vele windmolens geven aan dat ook hier bij momenten strakke wind moet staan en dit hoeft niet te verbazen bij een vallei die omgeven wordt door de heuvels van Aragón. Tientallen van die slanke witte torens met lange wieken, de hele vallei lijkt er wel mee bezaaid te zijn. Maar storen doen ze hier niet, er is dan ook geen enkele woning in de ganse omtrek te bespeuren. Geen protesterend comité met zwarte vlaggen die deze vorm van groene energie niet graag te dicht in hun buurt ziet komen.
Spanje heeft ruimte zat, ook in Aragón. Zoveel ruimte zelfs dat ze wat verder nog een gigantisch zonnepark hebben opgetrokken. Massa’s zwarte paneeltjes staan er naar de zon gericht zoals zonneaanbidders doen op het strand om een bruin kleurtje te krijgen. Het moeten er honderden zijn, misschien wel duizenden, in ieder geval vast meer dan er op alle Belgische daken samen liggen. Het kan niet anders of Spanje moet hoog scoren op vlak van hernieuwbare energie.
Heel even denken we om er eentje af te schroeven om op het dak van onze Grace te monteren. Het 120W-paneeltje redt het bij momenten net niet, hebben we al gemerkt. De batterij-indicator in de camper gaat al eens wat vaker naar vijftig procent, kantje-boordje om niet in de problemen te komen. Nochtans is de zon wel aanwezig, maar haar lage stand zorgt ervoor dat een vast zonnepaneel vaak maar twintig procent rendeert van zijn maximale capaciteit. Niet bijster veel dus. Misschien moet er in de nabije toekomst even nagedacht worden over een wendbare unit. Zorgen voor later.
Nu tijd voor Alcañiz, een stadje gelegen naast de rivier Guadalope in het Zuiden van de provincie Teruel, de provincie die vooral furore maakt omwille van zijn witte hammen. Vettige hespen met een typische smaak. Goedkoop zijn ze niet, smaken doen ze wel. Wie kwaliteit wil, moet al eens wat dieper in de geldbeugel tasten.
Alcañiz is niet zo héél groot en bevindt zich bovenaan een steile heuvel met helemaal op de top een 12e eeuws kasteel dat nu dienst doet als ‘Parador’. Een poesjiek hotel, zeg maar, in een authentiek kader waar het gebouw ontheven is van zijn vroegere functie. Een hotel met allures. ‘s Avonds gaan de lichtjes aan zodat ‘El Parador’ nog eens flink in de verf wordt gezet.
We zullen een dagje of twee in deze stad verblijven en nemen naast het obligate stadsbezoek ook nog even de tijd om de was en de plas te doen. Een eerder noodzakelijk kwaad dat ook tijdens reizen dient te gebeuren zodat we er straks opnieuw netjes bij lopen …
Wie interesse heeft in onze verdere avonturen, klik dan op de link hieronder naar onze Polarsteps.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.