INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Met de palm van mijn hand bovenop het servostuur duw ik Grace met haar zware lijf de bochten in, van links naar rechts over smalle bergwegen, stijgen en dalen alsof ze nooit iets anders heeft gedaan. Ze heeft dan ook al best wat bergkilometers op haar palmares staan. Intussen is het genieten van al het schoons langs de ’Ruta de Pueblos blancos’ dat aan onze ogen voorbij passeert als achter het raam van een trage trein in beweging. Grijze bergwanden met een puisterig oppervlak, lange grassen op lager gelegen almen, hier en daar wat kleur door de enkele voorjaarsbloemen die boven het gras uitsteken.
Het is stil tussen ons in de wagen. Fysiek dicht bij elkaar, maar misschien wel ver met onze gedachten. Gedachten die ons meenemen op een individuele trip. Surfen op golven van onze geest. Ik denk aan wijlen mijn vader. Simpelweg door de muziek op de achtergrond. “El concierto de Aranjuez” de uitvoering Andante van James Last, prachtige muziek die zomaar een bepaalde stemming op kan wekken. Vader hield ervan en dit heb ik van hem overgenomen. Ik zie hem nog voor me, met zijn ogen dicht, zijn kousenvoeten op de rand van het salontafeltje, genietend van zijn vinylplaten op 45 toeren. Dat was zijn moment. Dit hier, het onze. Dat vader op het juiste moment met grote ogen naar onze verhalen zou hebben geluisterd, daar ben ik zeker van. Verhalen die niet meer worden verteld, maar nu slechts worden neergepend…
In vorige step had ik al meegegeven dat de omgeving van Ronda, ‘La Serrania de Ronda’, wondermooi bleek te zijn. Alleen er nog maar doorheen rijden over panoramische wegen zoals de MA4801 en MA4803 langs kleine gehuchten als Benajoan en Montejaque, loont al de moeite. Hier en daar dienen zich ondertussen de eerste Payoyo-geiten aan. Streekdieren, geen streekbieren! Geiten met een schofhoogte veel groter dan die wij gewoon zijn. Soms gevlekt alsof er een kunstenaar met zijn kwast klodders verf heeft tegenaan gegooid. We kijken al uit naar hun streekproduct, die eerste geitenkaas. Maar eerst gaan we nog wat te voet. We stappen naar een mirador genaamd ‘El Puente Viejo’, alweer een uitkijkpunt waar je kan genieten over al het schoons. Dan richting een dam met stuwmeer in de buurt van een berg, het water er rond lijkt al even bruin als dat van de Mekong op goede dagen. Vervolgens gaat het naar ‘La Cueva del Hundidero’, een indrukwekkende huiskamer in steen van vijftig meter hoog, een creatie van de natuur. Je mag echter niet naar binnen om zijn inwoners niet te storen terwijl dit wel zou kunnen. Geen afsluitingen, geen kettingen die je daartoe beletten, enkel een bord waarop je dit vriendelijk wordt verzocht niet te doen. Zijn bewoners zijn geen grotbewoners met een knots in de hand en een doekje om hun lenden gewikkeld. Neen, ze zijn van een totaal andere orde, zien er wat eng uit en vliegen door een nachtelijke hemel door de lucht met blinde ogen zonder ook maar ergens tegenaan te botsen. Vleermuizen. We doen wat ons verzocht wordt en blijven aan de toegangspoort van de reusachtige Hundidero-grot staan en voelen de koele lucht alsof we voor een koelkast staan. Een foto nemen kan nog net wel, de vleermuisjes werden er in ieder geval niet wakker van…
Voor meer foto’s of wie inspiratie wil voor een volgende trip in Europa, kan terecht op onze Polarsteps via onderstaande link.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.