Als je in Spanje in de supermarkt staat, zie je ze vaak naast elkaar liggen: plátanos en bananas. Op het eerste gezicht lijken het gewoon twee woorden voor hetzelfde fruit, maar er zit wel degelijk een verschil tussen deze twee soorten bananen die in Spanje verkocht worden. Zeker op de Canarische Eilanden speelt de plátano een belangrijke rol.
De term plátano verwijst in Spanje meestal naar de bananen die op de Canarische Eilanden worden geteeld. Deze zijn vaak wat kleiner, zoeter en krommer dan de doorsnee bananen die uit Latijns-Amerika komen. Die geïmporteerde soort wordt in Spanje banana genoemd en is meestal wat groter, rechter en iets minder zoet.
De plátanos de Canarias zijn een beschermd product met het Europese label “Beschermde Geografische Aanduiding” (BGA). Dit betekent dat alleen bananen die daadwerkelijk op de Canarische Eilanden zijn geteeld deze naam mogen dragen. De vrucht groeit daar onder ideale omstandigheden: het subtropische klimaat, de vulkanische grond en de traditionele teeltmethoden zorgen voor een smaakvoller en iets zachter vruchtvlees.
In tegenstelling tot de bananas, die vaak in grote volumes uit landen als Ecuador, Colombia of Costa Rica worden geïmporteerd, is de Canarische plátano een trots lokaal product. Jaarlijks produceren de Canarische Eilanden zo’n 400 miljoen kilo aan plátanos, waarvan het grootste deel naar het vasteland van Spanje wordt verscheept. Ongeveer 60 tot 70 procent van alle bananen die je in Spaanse winkels ziet, komt dus gewoon van eigen bodem.
Toch moeten de Canarische telers flink concurreren met de goedkopere importbananen. De Europese Unie staat import toe zonder hoge invoerrechten, wat de prijs van de Latijns-Amerikaanse banana lager maakt dan die van de lokale plátano. Daarom zie je in Spaanse supermarkten vaak dat bananas goedkoper zijn dan plátanos, ondanks het feit dat de laatste lokaal worden geproduceerd.
Op de Canarische Eilanden zelf is de plátano alomtegenwoordig. Je vindt hem niet alleen op de markt, maar ook verwerkt in toetjes, gebak, likeuren en zelfs als chips. Voor veel gezinnen is de teelt van deze vrucht een belangrijke bron van inkomsten. Vooral op eilanden zoals La Palma, Tenerife en Gran Canaria zijn hele gebieden bedekt met bananenplantages.
Wist je dat de kleur van bananen veel zegt over hun rijpheid? Groene bananen zijn nog stevig en niet zoet; gele bananen zijn op hun best qua smaak en textuur. Worden ze bruin? Dan zijn ze vaak nog prima eetbaar – juist zachter en zoeter – al is dat vooral geschikt voor smoothies of bananenbrood. Om bananen langer geel te houden, bewaar je ze het best buiten de koelkast en bij voorkeur los van ander rijpend fruit zoals appels. Je kunt ook het steeltje in plastic wikkelen om het rijpingsproces wat te vertragen.