INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Wie kent Tudela? Een stad die nauwelijks honderd kilometer van Pamplona ligt en tevens de 2de grootste stad is van de provincie Navarra. Nochtans is Tudela ook best een oude stad die kan teren op heel wat geschiedenis. Zo wordt de stad die gelegen is op de oevers van de Ebro ook wel vaak omschreven als stad van Arabieren, Christenen en Joden samen. Je zal wel begrijpen dat deze complexe samenleving niet altijd van een leien dakje zal hebben gelopen. Wat ons al eerder opviel, de steden en dorpen gaan hier helemaal op in de omgeving door de kleur van de stenen waar huizen en kerken mee werden opgebouwd. Stuk voor stuk hebben ze bijna allemaal de kleur van de aarde, met uitzondering van de gevels van de huizen op de ‘Plaza de los fueros’, daar zijn ze eerder wit. Ook de stadsletters zijn wit, waar even wat tijd wordt genomen voor de obligate foto. Verder in de stad worden hier en daar zijkanten van eeuwenoude gevels versierd met prachtige, hedendaagse muurschilderingen, een prima idee om de stad wat meer kleur te geven.
Onze maag begint te knorren en we gaan op zoek naar een ‘menú del día’. Ook onze Nederlandse vrienden zijn van de partij. De dagschotel van veertien euro bestaat uit verschillende opties, dus voor elk zijn meug, maar het duurt daarom ook wel even tot iedereen zijn keuze heeft gemaakt. Als de geduldige dienster voor de derde keer terug aan onze tafel staat met pen en papier in de aanslag, kunnen we eindelijk bestellen.
Met dikke buiken kruipen we achter het stuur en rijden we nog een halfuurtje verder naar onze camperplaats voor deze nacht. Wissel wat medeklinkers van plaats, “klinkt een beetje als” en voor de rest telt het evenveel letters. Tarazona. Geen wonder dat deze stad ons deed denken aan Zaragoza. En al helemaal als je de naam van de stad door een Spanjaard wordt uitgesproken, dan is het hek helemaal van de dam. Een stad gelegen op een glooiende heuvel in het uiterste Westen van de provincie Aragón. Bij het vergaren van info botsen we hier voor het eerst op Mudéjar-stijlkenmerken. Mudéjar, een verbastering van het Arabisch die wijst op de aanwezigheid van moslims eeuwen geleden, de Moren zeg maar.
Naast Tudela wordt Tarazona ook gekenmerkt als de stad van de drie culturen en alweer om dezelfde reden als bij Tudela het geval was. Joden, Arabieren en Christenen samen.
‘La Catedral Santa Maria de la Huerta’, een formidabel en reusachtig bouwwerk waarbij religie alweer flink in de kijker werd gezet. De ingang van de kathedraal is een prachtige, hoge en vooral zware houten deur met sierlijke ijzeren knoppen beslagen, iets waarvan de functie mij tot op vandaag nog steeds niet helemaal duidelijk is. Zou dit enkel de esthetiek ten goede komen of zit er meer achter? Wie daar een antwoord op heeft, laat maar weten zodat deze kwestie voor mij niet langer een mysterie hoeft te blijven. (Reacties kunnen via Polarsteps, zie link onderaan).
Wat verderop stappen we een poort binnen met huizen naast elkaar in de vorm van een cirkel. Vanuit het midden doet het ons denken aan een arena waar weleens een ’stiertje’ wordt losgelaten. Pas bij het naar buiten stappen, merken we op dat we ons bevinden op de ‘Plaza de toros Vieja’. We zaten er dus niet ver naast met onze stierenarena.
Vanaf de ‘mirador’ op de ‘Plaza Palacio’, hebben we een schitterend zicht op de berg Moncayo. In de verte is hij reeds naar ons aan het loensen alsof de bergj lijkt te beseffen dat we hem binnenkort zullen beklimmen.
Terwijl ik buiten de wacht houd met Barry, stapt Colyne nog even de ’oficina de turismo’ binnen. Na ruim een half uur komt ze terug naar buiten met een tas vol informatie over de streek.
Zo wordt ook duidelijk dat we hier in zwart truffelgebied zitten, de enige truffel die ze hier kennen in Spanje. Lagotti en truffels. BARRYLAND! Heel even opperen we tegen elkaar of we Barry niet kunnen verpatsen voor groot geld aan een truffelboer wegens de ”voorlopige inkomstenstop”, maar dit idee laten we toch maar varen bij de gedachte onze grappige vriend te moeten missen.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.