LAS PALMAS – Het gebrek aan water wordt naar alle waarschijnlijkheid een van de grootste uitdagingen van de 21e eeuw in Spanje. Terwijl de Saharawoestijn stukje bij beetje naar het Noorden opschuift, zijn ze in Spanje al volop op zoek naar oplossingen. Op de Canarische Eilanden werkt men nu al aan een systeem van ‘atrapanieblas’ of mistvangers. Men wil het water van de nevel vangen en het land helpen vergroenen.
‘La neblina del agua es madrina’, luidt een Spaans gezegde. Nevel is de stiefmoeder van het water. De grote zus van die nevel, niebla of mist is eigenlijk de manifestatie van heel kleine waterdruppeltjes die boven de grond zweven en het zicht belemmeren.
Het fenomeen is vooral in de herfst en de winter alomtegenwoordig. Eigenlijk zijn het net wolken die vlak boven de grond hangen, en pas verdwijnen als de temperatuur voldoende stijgt. Een stille regen die straten en velden nat maakt, en door de dalende regenval steeds belangrijker wordt. Het eerste trimester van dit hydrologische jaar, tussen oktober en januari, was waarschijnlijk een van de droogste van de afgelopen 60 jaar in Spanje.
Op de Canarische Eilanden blijven ze niet bij de pakken zitten. Het vangen van mistwater bestaat al sinds de pre-hispanische tijd. De oorspronkelijke bewoners van de eilanden vingen dat water al via de vegetatie, vooral via de kruin van de Garoé boom.
Op de Canarische Eilanden gebruikt men nu de Chileense technologie. Die werd ontwikkeld in de Atacamawoestijn, en bestaat uit een groot net, opgehangen in een frame, met onderaan een gootje waarin het water opgevangen wordt. Dat systeem werd geoptimaliseerd en nu ook ingeschakeld. Tegelijkertijd is men er bezig met het massale aanplanten van bomen. Op termijn hoopt men zo de eilanden terug te vergroenen, en door aanvankelijk veel water bij te vangen terug een ecosysteem op te bouwen dat op hydrologisch vlak zelfvoorzienend is. Meer informatie kun je vinden op de website van Life Nieblas.