Emigratieverhaal Spanje: Een nieuw avontuur in Galicië (14)

beeld: www.naargalicie.nl
Let op: Dit bericht is meer dan zes maanden oud. Informatie hierin kan verouderd zijn.

Sol, Rob en hond Antares zijn begin 2021 naar Noordwest Spanje verhuist om in het dorp Freán om op een nog te verbouwen boerderijtje, een stal en 7 hectare weiland en bos een nieuw leven op te bouwen. Lees de avonturen van het drietal dat ervoor gekozen heeft om niet in het toeristische Spanje langs de Middellandse Zeekust maar in het Groene Spanje aan de Atlantische Oceaan te gaan wonen.

Afgelopen week moesten we nog een keer naar Monterroso naar het kantoor van de gestor. Voor het verkrijgen van het kenteken had ze mijn paspoort nodig. Ze zou er dan dezelfde dag nog mee naar Lugo gaan. Prima, maar wij gaan mee. Mijn paspoort is eigenlijk het laatste wat ik uit handen wil geven. Alle andere pasje had ze al. Met z’n drieën gaan we naar Lugo, zij naar een kantoor met mijn paspoort en wij naar een terras. Als ze klaar is komt ze ook naar het terras en krijg ik alles passen terug. We krijgen ook ons Spaanse kenteken voor de auto. Ongeveer 2 en een halve maand terug zijn we de procedure gestart en hebben die zonder al teveel problemen doorlopen.

Op de terugweg gaan we gelijk even naar Chantada om daar kenteken platen te laten maken en bij een garage een afspraak te maken voor het monteren van een trekhaak. Onze oude heeft geen certificaat, en omdat te verkrijgen is net zo duur als een nieuwe, dan maar een nieuwe en die blijkt er de volgende dag al onder te kunnen worden gezet. Spaanse verzekering er op en klaar. Online een formulier bij de RDW in orde gemaakt en als het goed is heeft de auto dan ergens volgende week geen Nederlands kenteken meer.

Ook deze week. op dinsdag, komen mijn ouders aan in Spanje. Ze kunnen bij ons staan, maar willen op een camping. Als ze geïnstalleerd zijn op de camping en een beetje uitgerust zijn van de laatste rit komen ze naar ons. Via mijn blog, foto’s en Whatsapp video gesprekken hadden ze natuurlijk wel een beetje een indruk. Maar in het echt is het toch anders, vertellen ze, als wij ze een rondleiding geven door onze boerderij en de stal. Het is laat en het wordt ineens erg donker, even later start de donder en bliksem. Het lijkt mijn ouders verstandiger nu maar te vertrekken en volgende dag terug te komen.

Vandaag doen we de rondleiding van gister nog maar een keer over en gaan we ook naar een stuk bos van ons kijken wat een heel eind verder bij ons vandaan ligt. Hemelsbreed is het allemaal niet zo ver, maar om er met de auto te komen is het al gauw een kilometer of 5. Onze buren, van de koeien, komen vandaag ook even langs om kennis te maken. Ze hadden mijn ouders gister ook al even gezien, maar omdat de koeien snel binnen moesten en mijn ouders snel weg wilde was er niet veel tijd. Vandaag komt de buurvrouw een zelfgebakken taart brengen. De volgende dag willen mijn ouders wat doen aan onze boerderij. We hebben nog een dak van een kleine stal wat vervangen moet worden, daar kunnen we wel wat aan doen.

In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Sol, Rob en Antares (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER

Vroeg staan mijn ouders weer op de stoep. Het regent, dus het dak op doen we nog maar even niet. Na de koffie is het droog en gaan mijn vader en ik het dak op. Mijn moeder en Sol pakken van ons de goede dakpannen aan en stapelen die netjes op. Van de andere maken we de inrit van het weiland langer met het puin van de gebroken pannen. Nu moet de houten constructie er nog vanaf. Maar de weergoden werken helaas de komende dagen niet mee.

Op mijn blog heb ik het vaak over ‘de Chinees’ waar we naar toe gaan. Blijkbaar zijn er die denken dat we gaan uit eten, ik bedoel er echter de goedkope Action achtige winkels mee. Mijn moeder wil er onderhand wel eens een zien. Onze favoriet is in Chantada en omdat er niet aan het dak gewerkt kan worden gaan we Chantada en de Chinees maar eens bezoeken. We gaan ook maar gelijk ergens in Chantada uiteten want het is net na 2 uur en de Chinees is dicht. Morgen staat Lugo op het programma, en zondag, als jullie dit lezen…. dan weten we nog niet waar we zijn. Misschien zitten we op het dak van de stal. Wie weet.

Tot volgende week!

Zoals ik nu voor Spanjevandaag.com wekelijks een samenvatting geeft van wat ons is overkomen en wat we gedaan hebben, schrijf ik ook dagelijks een blog. Als je wil kun je daar ook eens een kijkje nemen. www.naargalicie.nl