Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
Er gebeurde van alles op de camperplaats waar we tijdens een reisje naar Portugal op terecht kwamen. Het is een troosteloos veld waar het stuift en stoft, maar het staat vol vakantievierende mensen, die ´gezellig´ op hun stoeltjes zitten te kijken wat er allemaal gebeurt, met een glaasje wijn op een tafeltje vóór hun camper en een flesje zonnebrandolie in de aanslag.
Vanmorgen gingen er twee buurcampers weg, zodat er een flinke lege plek ontstond. Even later komt er een Duitser met een grote camper aan rijden en die parkeert zijn camper breeduit op de twee vrijgekomen plaatsen. Ik zie zijn nieuwe buurvrouw kijken, Dan gaan de handen in haar zij. Het is duidelijk dat zij zich daar behoorlijk kwaad over maakt. Ik bekijk vol verwachting hoe dit afloopt. Buurvrouw, ook Duitse, begint te mopperen. “Dat kun je toch niet maken, twee plaatsen innemen terwijl het al zo druk is. Wees eens wat bescheiden met die protsbak van je! Je bent hier te gast, schaam je!” De Duitser kijkt haar verbouwereerd aan en draait zich dan om naar ons. Hij zoekt duidelijk steun: „Is zij altijd zo?“ vraagt hij mij met een knikje van zijn hoofd in de richting van zijn landgenote.
Begrijp ik het goed, wil hij echt mijn mening weten? Oké die kan hij krijgen. „Ze heeft toch gelijk?“ zeg ik. “Ik vind u ook tamelijk brutaal, zoiets doe je niet!” Zo. Daar had hij niet op gerekend. Hij is duidelijk wat uit het lood geslagen en kijkt wat onzeker. Je ziet hem denken: wat nu?
Dan bemoeit de buurvrouw van de andere kant zich ermee en die deelt de genadeslag uit. Ik hoor iets van ´unverschaemt´ en ´grosskotsig´ en ik bekijk het effect van deze tamelijk grove woorden. De Duitser heeft er niet van terug. Je zal maar drie vrouwen tegen je hebben! Reden voor hem om weer achter het stuur te gaan zitten en een ander plaatsje te zoeken. Zó´n vijandig gezelschap…..
Buurvrouw nummer één ledigt haar gemoed dan nog even verder bij mij. Hoe schandalig…. en ze schaamt zich voor haar landgenoten…. Maar al gauw heeft ze behoefte aan nog meer lediging. Ze vertelt me dat ze niet getrouwd is met de man die bij haar is. „Ik onderhoud hem! Ik betaal alles, en de camper is ook van mij. Daarom is hij bij mij, hij profiteert duidelijk van mij. “ Haar verhaal is nog lang niet ten einde. “Ik heb hem gevraagd of hij eigenlijk wel van mij houdt, maar toen zei hij ´Daar moet ik nog eens over nadenken.´ Meer niet! En hij komt er ook nooit op terug!“
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Ik kijk haar verbaasd aan maar hoef niet te reageren want ze gaat onmiddellijk over op een volgend onderwerp. Seks. Tja, als die Hollandse Barbara je zó bijstaat in je aanval op een aso-Duitser, daar kun je wel openhartig tegen zijn en dat is ze. „Mijn eerste man is overleden,” zegt ze, en dan vervolgt ze enigszins geruststellend: “Maar hij heeft me goed verzorgd achtergelaten, hoor! Nu kan ik deze tweede betalen!“ Ik vraag waarom ze dan iemand neemt die niet van haar houdt. „Ach, zegt ze, hij accepteert dat ik geen seks wil. En zoek maar eens zo´n vent! Ik ben nog nooit een man tegen gekomen die geen seks wilde. Maar ik kan geen aanraking verdragen! Toen ik jong was wel hoor, ik heb zelfs zeven kinderen, maar nu wil ik dat gedoe niet meer.“ Ik kijk haar aan en vraag me af of ze een reactie van mij verwacht, of dat ze alleen maar even wil spuien. Ik wacht dus of er meer komt en ja hoor, dat komt al gauw. “Ik begrijp die vrouwen niet die allemaal zo graag met een vent naar bed willen!”
Goh…. Hoe moet ik nu kijken, schiet er door me heen, terwijl ik mijn best doe om mijn gezicht enigszins in de plooi te houden. Gelukkig draaide ze zich resoluut om: “ik ga maar eens wat aardappeltjes bakken. Goeiemiddag verder mevrouw!”
En zo zullen er altijd problemen blijven bestaan in de wereld. Zowel in de grote wereld als in dit kleine wereldje op deze zanderige, stoffige camperplaats.
Barbara van Wijk