SpanjeVerhaal: Het wel en wee in een B&B in Spanje (37)

SpanjeVerhaal: Het wel en wee in een B&B in Spanje (37)
beeld: via canva.com
Let op: Dit bericht is meer dan zes maanden oud. Informatie hierin kan verouderd zijn.

INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com

Ligt het nu aan mij of is de wereld zo veranderd en ben ik niet meegegroeid. Speciaal als het gaat om het samenspel van mannen en vrouwen lijk ik er niets meer van te begrijpen, maar misschien ligt het niet helemaal alleen bij mij, want tot nu toe zie ik ook nog geen liefde opbloeien in de uitzendingen van B&B vol liefde.

Terwijl ik druk doende ben met het verkopen van spullen, het plannen van mijn nieuwe leven en het bijhouden van de lopende zaken, krijg ik plots apps van mannen. Wat raar bedenk ik me, nooit gebeurd. Nou ja alweer een hele tijd geleden, toen ontving ik een bericht via Facebook van een man die kennis wilde maken. Na wat heen en weer sturen van berichten had ik hem op een bepaald moment aan de lijn. Het gesprek verliep een beetje stroef en hij vertelde me dat hij een aantal Jaren in Senténder had gewoond dat lag niet zover van de plaats waar ik woonde, zo zei hij. Ik kon de plaats niet thuisbrengen, had er nog nooit van gehoord totdat plots het kwartje viel. Het was niet Senténder maar Santander (met de klemtoon op de laatste lettergreep). Zijn verhaal klonk plots niet meer zo geloofwaardig en ik haakte af.

Nu ontvang ik plots apps van mannen die ik helemaal niet ken. Aanvankelijk ben ik op mijn hoede, want onlangs werd een vriend nog opgelicht voor 250.000 euro via een app van een hele aardige dame uit Singapore, wat uiteindelijk een dikke neger uit Nigeria bleek te zijn. Deze nep dame die hem ongevraagd appte, maakte hem het hof en hij werd verliefd op haar. Daarnaast zou ze hem rijk gaan maken met cryptomunten en ondanks waarschuwingen van mijn kant was zijn hoofd zo op hol dat hij daar toch in meeging. Het bleek te gaan om de zogenaamde Pigbuchering scam waar tegenwoordig veel over te doen is. De liefde ging wel over gelukkig.

Dan bedenk ik me dat er bij mij weinig te halen is en dat ik me daarover dus weinig zorgen hoef te maken. Maar waarom krijg ik dan wel die apps. Ineens valt het kwartje, mijn verhalen op SpanjeVandaag worden inderdaad gelezen en waarschijnlijk ook door mannen die alleen zijn. Zouden zij denken, misschien is die dame wat voor mij?

Enfin, ik vind iedereen de moeite waard en daardoor geef ik altijd wel een reactie. Plots ben ik verwikkeld in een heftig app gesprek waarin het me duidelijk wordt dat ik inderdaad te maken heb met een man alleen. Zijn naam spreekt me niet echt aan, en ja namen zeggen wat over iemand, maar laat ik niet een vooroordeel hebben en gewoon antwoorden. We chatten wat, hij wenst me een fijne avond en ik hem ook. Dat was het. Ik Google hem, maar er is verdacht weinig te vinden over deze man. Een klein fotootje op de app is het enige dat ik heb. Ik stuur de foto naar mijn moeder (hoe zielig) en zij zegt dat hij misschien best leuk is. Zo niet voor mij dan mag ik hem doorsturen. Al 5 dagen heb ik niets meer vernomen van deze man. Ik besluit de man toch (tegen beter weten in) te Appen en wederom volgt er een drukke conversatie. Het gesprek gaat al snel richting sterrenbeelden en daar geloof ik in. Deze man ook. Hij is tijger en ik ben vuurpaard. Prima combi volgens hem, maar ik heb mijn vraagtekens want volgens mijn informatie zitten we dan in de friendszone en friends heb ik genoeg. De man laat zich ook niet meer horen.

Weer een app van een man die het grappig vind dat ik ooit iets in steigerhouten meubelen deed. Hij had namelijk ooit ook een bedrijf in Nederland dat steigerhouten meubelen maakte. Hij verontschuldigt over het feit dat hij zomaar een bericht stuurt. Dat vind ik dan wel weer charmant. De man zegt me dat hij een Casa Rural in Extremadura heeft. In dat gedeelte van Spanje wil ik nog niet begraven liggen, maar dat zeg ik hem niet. Toch open ik een link naar zijn huizen en petje af, het ziet er fantastisch uit. Die kerel heeft zijn zaakjes goed voor elkaar. Ons gesprek is best gezellig, we chatten over zijn kinderen, over mijn paarden en zijn konijnen. Ik ontvang een schattig filmpje van een paar jonge konijnen en vraag of hij ze zal gaan opeten. Voorlopig hoeft hij dat nog niet te doen gelukkig. Hij blijkt in Zuid-Spanje te wonen. Ook geen plek waar ik even op de koffie kan.

Een vriendin belt en zegt me de man van mijn dromen te kennen. O ja zeg ik verrast, ja die man die vorig jaar meedeed met B&B vol liefde, die van de paarden. Ja, dat is een leuke man, zeg ik, maar die heeft een vrouw. Nee hoor, dat is uit dus nu kun jij is haar weerwoord. Die man is me inderdaad al opgevallen, ik vond hem ook leuk, maar wat ik al eerder aangaf, ik ga niet met mijn hoofd op TV. Ik laat het voor wat het is, totdat een andere vriendin belt met hetzelfde verhaal dat is echt een man voor jou, El. Als uiteindelijk ook mijn broer belt en zegt dat die man in Frankrijk bij mij zou passen ben ik om. Why not. Het is nooit mijn gewoonte geweest om mannen na te jagen, maar soms moet je het geluk een handje helpen. En ik ben wel toe aan wat positieve afleiding. Bovendien zegt mijn beste vriendin uit Frankrijk altijd dat je proactief moet zijn, dus ik trek de stoute schoenen aan en stuur hem een mail met de vraag of hij het leuk zou vinden elkaar te ontmoeten. De Hork vindt het prima, niet leuk, of joh wat grappig, nee prima is zijn reactie. Horken daar val ik wel op, dus het schrikt me niet direct af.

In mijn mail heb ik wat over mezelf verteld, maar meer dan een paar woorden van hem krijg ik nooit terug. We maken een principeafspraak voor 2 weken later en in tussentijd hoor ik niets. 2 dagen voor de date mail ik hem en hij zegt dat we beter kunnen bellen. Mijn zin om 4,5 uur te gaan rijden is ondertussen al behoorlijk afgenomen. Om wat meer duidelijkheid te krijgen vind ik ook dat we even moeten bellen, maar nu laat ik het initiatief bij hem want ik ben er wel een beetje klaar mee. Sorry mannen, maar deze vrouw valt nog steeds op een jager. De man belt niet en dat had ik ook wel een beetje zien aankomen dus ik besluit niet te gaan. Ook bij een Hork heb ik uiteindelijk mijn grenzen.

Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.