INTRO: Colyne en Laurens, een Vlaams koppel besmet met het reisvirus, namen afscheid van hun huis en job voor onbepaalde tijd. Samen met hun energieke, driejarige hond, Barry, ontdekken ze sinds een jaar het veelzijdige continent Europa. Campervan Grace, hun tijdelijke huis op wielen, brengt hen op bekende en minder bekende plekjes. Sinds vier maanden gaat hun route door het indrukwekkende Spanje. Benieuwd naar hun reisverhalen en uitdagingen? Reis dan hier met ze mee.
Een uurtje rijden, vijftig kilometer verderop van de indrukwekkende stad Granada, komen we aan op de eindstop van de dag, Alhama de Granada. Een naam die refereert naar het Moorse ’Al Hammam’, dus zou ook hier gebaad kunnen worden in thermale baden zoals we eerder deden in de bronnen van Montanejos. Maar met de temperaturen in gedachten van deze laatste plons, besluiten we dit deze keer toch maar te skippen. In plaats daarvan gaan we op wandel en al gauw blijkt dat zowel dorp en zijn nabije omgeving meer dan behoorlijk te noemen zijn. Ooit heeft iemand het dorp het adelaarsnest genoemd. Even denk ik aan een Duits dictator met snor, maar wanneer we in de buurt van de kerk ‘la Iglesia del Carmen’ wat rond staan te kijken, wordt het ons duidelijk dat het gewoon om zijn spectaculaire ligging gaat. Achter het kerkplein bevindt zich namelijk een indrukwekkend ravijn, el Tajo dat ons even allebei verbaasd doet staan wezen. Een werkje van duizenden jaren dat de natuur heeft verwezenlijkt in kalkstenen rotsen. Naar beneden kan je via de vele trapjes en paadjes, verhard en onverhard langs wat ruïnes van oude graanmolens. Maar omdat het weer vandaag niet helemaal top is, doen we slechts een verkorte versie. Toch nog voldoende lang genoeg om een goede indruk te krijgen van de schitterende omgeving van het mooie Alhama de Granada.
Wanneer we ons ’s avonds in stelling hebben gebracht voor de komende nacht op de parking waar morgen de wekelijkse markt wordt gehouden, verloopt het allemaal een beetje anders dan gepland. Wegens de felle wind die vanuit het niets de kop opstak, staan een dozijn campers haast op een hoopje gegooid als een kudde samentroepende muskusossen die zich willen wapenen tegen het ongure weer. Even later begonnen er zowaar dikke, zware druppels uit de donkere lucht te vallen. Wie nu nog dacht dat het niet kon regenen in Spanje, is eraan voor de moeite. De weersvoorspelling bericht over 37mm neerslag bij een temperatuur van negen graden. Geen weer om een hond door te jagen, zelfs de onze niet en die is best wat gewoon na een verblijf van drie maanden in Scandinavië.
Nog wat later beukt de krachtige wind tegen onze campervan aan. Wij staan op kop van de kudde, volop met onze neus in de wind. Grace begint zowaar te schudden op haar poten. Fluitende geluiden langs koepels en venters. De regen valt gestaag maar zeker. Omdat een hond net zoals wij nog even een plasje moet doen voor het slapengaan, trek ik na even zoeken mijn regenjas aan. De mindere momentjes een hond te hebben. Wanneer de schuifdeur opengaat, trekt de wind aan zijn krullen waardoor hij even wat op lijkt te schrikken. Zo’n weertje heeft hij niet eerder gezien in het land waar de zon wel vaker schijnt.
Een uur later op de klok. Net onze eerste slaap aangevat, we worden plots wat bruut gewekt. Vreemde geluiden, Barry slaat aan het grommen. We veren recht uit ons bed en leggen ons oor te luister. Allebei hebben we geen idee wat we net gehoord hebben. Rolgeluiden? Dan opeens een doffe harde klap! We schrikken een tweede maal en ik denk dat onze dakkoepel eraf is gegaan. Maar wanneer ik het led-lampje aansteek, merk ik dat de koepel nog steeds zit waar hij hoort te zitten. Bovenin het dak. Ik spring uit bed, open de deur en spring blootvoets naar buiten in niets meer dan mijn boxer en t-shirt. Actiemodus! Tegen de camper staat een afvalcontainer die langzaam terug wat afstand neemt door de wind die van alle kanten lijkt te komen. ’Zeg dat het niet waar is!
De container staart mij als een woeste stier aan vanop een afstand, klaar voor een tweede charge. Ik positioneer me tussen Grace en de stier van plastiek. Met vooruitgestoken armen kan ik een tweede impact beletten. De wind duwt tegen de container aan waarbij ik mijn schouder er tegenaan moet zetten. Een gevecht tegen de natuur en een boze container. Maar ik ben vastberaden en neem al gauw de overhand nu. De container wordt achteruit gesleurd en ik werp die met een ogenschijnlijke ipon even verderop achter een gebouwtje tegen de muur. Zo, die is buiten strijd, denken we dan. Ondertussen komt ook een andere camperaar even naar buiten piepen, ook al in zijn pyjama. Een pyjamaparty waar geen van ons weet van had. Na even een inspectieronde ronde te hebben gedaan rond zijn mobiele huis, bedankt hij me nog voor mijn adequate optreden. Ik onderwerp onze Grace ook aan een onderzoek en ga voorzichtig met de vlakke hand over haar gladde flanken. Een rund die moet aanschouwd worden op de veemarkt voor we tot kopen overgaan. Ze lijkt ongedeerd, hoewel me dit onwaarschijnlijk lijkt. Het was nogal een klap.
We zoeken terug het bed op, maar er helemaal gerust in zijn we niet. Het is slapen met één oog dicht en het andere open. He brengt ons terug naar een ver eiland op de Lofoten, maar wanneer de slaap het overwint van onze gedachten, gaan de oogjes helemaal dicht.
Het is vier uur in de morgen.
De wekelijkse markt? Die liet nog een weekje op zich wachten.
‘Vlaams koppel op reis door Spanje’ vertelt het verhaal van Colyne en Laurens die samen met hun campervan Grace door Europa reizen. Volg hun avonturen in Spanje via onze SpanjeVerhalen, of lees hun reisverslagen op Polarsteps.