Egbert en Barbara overwinteren elk jaar in Fortuna bij Murcia. Ze houden het thuisfront op de hoogte van hun reilen en zeilen met wekelijkse brieven, die wij elke zaterdag publiceren. Zo kunt u meegenieten van hun belevenissen, van de grappige en minder grappige dagelijkse voorvallen, Spaanse wetenswaardigheden, kortom alles wat elke overwinteraar tijdens zijn of haar verblijf in Spanje kán meemaken. Daarbij moet dat niet als een kritiek op de levenswijze in Spanje gezien worden maar wel een verslag over hoe het leven anders kan zijn voor de voor- en ook nadelen.
We moeten op de vuist! Een paar weken geleden zijn wij te grazen genomen. Toen wij in een winkel van Vodafone met een vraag kwamen, had de behulpzame verkoper een goed idee: er was juist een actie gaande, een goedkoper abonnement, echt iets voor ons, enz. Met heel veel woorden probeerde hij ons dus een nieuw abonnement aan te smeren. Hij bood aan ons een offerte te sturen. Nou oké, doe maar. Wat denk je dat wij ontvingen? Een heel nieuw contract!! Of we maar even willen tekenen. Nou nee, dat willen we niet. Dat was onze bedoeling niet, we hadden alleen maar een vraag, meer niet, dus wij gaven aan dat we niet wilden tekenen.
O nee? Vodafone accepteert blijkbaar geen nee…… de verkoper had gewoon de gegevens van ons bestaande abonnement overgenomen, incl. het bankrekeningnummer, en voilà hij had een nieuw abonnement verkocht! Al hebben we geen handtekening gezet en ook gezegd én geschreven dat wij geen nieuw abonnement willen, tóch zitten we nu dus met twee abonnementen.
We zijn direct in de hoogste boom geklommen, maar ja, wat Vodafone in zijn kop heeft….. probeer dat er maar eens uit te krijgen als kleine Hollandertjes. Heel raar vinden wij het, dat het niet uitmaakt of je wel of niet getekend hebt, je zit gewoon vast, lijkt wel.
Tot onze verbijstering zagen we dat er binnen één dag twee bedragen van onze rekening zijn afgeschreven, dus het bestaande abonnement hebben ze niet eens geannuleerd. Het werkt hier dus anders dan bij ons, Spaanse logica is geen Hollandse logica.
We zullen eerst maar eens kijken hoe we dit varkentje kunnen wassen. Dat het een robbertje vechten wordt lijkt me duidelijk: Holland tegen Spanje, jammer dat Laika zulke kleine tandjes heeft, anders had ik haar op meneer Vodafone af kunnen sturen. Maar misschien kan ik Axel, onze boze buurhond, even lenen….. die lust alles en iedereen rauw.
In onze rubriek SpanjeVerhalen zijn meer verhalen van Barbara (en andere ingezonden verhalen) te lezen. KLIK HIER
Het verhaal gaat verder. Natuurlijk hebben we één betaling terug laten storten. Verder deden we niets, even afwachten wat de volgende stap van Vodafone zal zijn. Daar hoefden we niet zo heel lang op te wachten. Er kwam alras een dreigende brief, nota bene van een advocaat. Of we maar direct….bla….bla…. Deze brief maakte me wat onrustig, waardoor mijn strijdlust werd aangewakkerd. Zijn ze helemaal betoeterd! Een stevig antwoord van ons, keurig in het Spaans, en aangetekend verzonden bracht redding. Ook in Spanje geldt dus: geen handtekening, dan ook geen contract. Gelukkig, maar toch misselijk dat ze gewoon proberen om je te overbluffen en dat ze grof geschut (lees: een dure advocaat) niet schuwen. Pfff….
Na dit akkefietje, wilden we ook van ons eerste contract af, maar probeer dat maar eens voor mekaar te krijgen! Dát was helemaal een drama in zeven bedrijven. Ik zal het kort maken, maar wil je van een contract met Vodafone af dan moet je van hele goeie huize komen. Onze diverse aanloopjes leiden tot niets. Brieven krijg je geen antwoord op, telefoontjes zijn helemaal een ramp, tja wat kun je nog meer doen? Toen hebben we hoopvol een winkel bezocht, aanvankelijk leek dat ook een heilloze weg. De dame aldaar voelde helemaal niets voor een actieve opzegging waarbij zij verzocht werd haar helpende handjes te laten wapperen.
Oei! Wat nu? Op het moment van onze opperste wanhoop stapte toevallig haar cheffin de zaak binnen. Zij bemoeide zich ermee en zij bleek heel vriendelijk te zijn. Zij was bereid om ons van het knellende contract te verlossen. Ze pleegde wat telefoontjes, drukte op wat knoppen, liet ons een handtekening zetten (owee, daar zijn we allergisch voor geworden, maar nu bleek het de opzegging te zijn, dus geen probleem). Het is in elk geval gelukt. Wonder boven wonder hebben we dit avontuur zonder kleerscheuren overleefd.
Barbara van Wijk