INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com
Twee maanden Lang rijd ik naar een fabriek aan de rand van het dorp om eten te brengen naar een zeer bange hond die niemand lijkt te kunnen vangen. Diverse malen wil ik het opgeven, maar het idee dat de hond in de regen ligt en honger heeft kan ik niet verdragen. Dus ook die dag ga ik weer en klim over het gesloten hek van de fabriek om het eten op een vaste plek neer te zetten. Ik zie de hond op afstand zitten en praat tegen hem. Er staan verderop wat werklui van de fabriek ook naar de hond te kijken en dan geheel onverwachts komt de hond mijn kant opkruipen. Ik ga op mijn hurken zitten en dan kan ik hem heel voorzichtig aanraken. Op het moment dat ik opsta, begint ze me te volgen want het blijkt een meisje. Goed, dan maar gelijk mee naar huis. Ik til haar in de auto en dat vindt ze allemaal erg spannend. Het huis binnen wil ze ook niet, maar als ze Zeus ziet dan rent ze naar hem toe.
Ondertussen word ik een beetje onrustig want hoewel ik de hond niet alleen wil laten moet ik op pad om glutenvrije producten te gaan scoren voor het ontbijt. Dat valt niet mee in het gehucht waar ik woon, dus moet ik naar een stadje een half uurtje verderop en allergieën, daar krijg ik steeds vaker mee te maken.
In de oertijd at men alles wat er beschikbaar was en toen we gewend raakte aan luxe at men waar men zin in had. Dat is tegenwoordig dus even wat anders. Nu zijn we bezeten van gezond eten en dus ook gezond koken. Ik word daar wel een beetje verward van, want inmiddels zie ik door de bomen het bos niet meer. Ben ik opgegroeid met het idee dat spinazie zo gezond voor je is, hoor je nu dat je er misschien ook kanker van kunt krijgen.
Nog gekker word ik van al de soorten allergieën die plots de kop opsteken. Allergie voor lactose, voor gluten, voor noten of tomaten, noem het maar op. Het is me nu al een paar keer overkomen dat ik snel boodschappen doe en met iets terugkom dat ik helemaal niet wil hebben. Dat ik per ongeluk glutenvrij bakmeel kocht omdat dit plots heeft plaatsgemaakt voor het normale bakmeel. Toch geprobeerd er een taart van te bakken, maar die was als een spons. Of dat ik een potje aardbeienjam koop en erachter kom dat daar geen suiker in zit terwijl ik jam zonder suiker helemaal niet lekker vind.
Steeds vaker krijg ik dus ook te maken met gasten die me vooraf melden dat ze een allergie of intolerantie hebben en of ik daar rekening mee wil houden tijdens het ontbijt. Vrolijk word ik daar niet van want aan bepaalde speciale producten zit ook een behoorlijk prijskaartje.
Ik verwacht dit keer een familie die vooraf heeft aangekondigd graag glutenvrij brood te eten. Kan er niets aan doen, maar bij een dergelijk bericht zijn de kaarten al geschud. Komt men slechts twee nachten hier en wil men “glutenvrij Brood”. Ja hoor, weer iemand met een allergie en mijn ervaring is dat dit niet de gezelligste mensen zijn, die er bestaan. Ik koop toch het brood terwijl ik me denk, moet je daar nu de B&B mee lastig vallen. Maar de klant is koning.
Ze komen aan, de familie met glutenallergie. Een schuwe man die me iets te verlekkerd kijkt en een uitgedroogde magere vrouw met een erg verveeld gezicht waarbij ik denk dat is vast de dame met de allergie en dat is misschien niet haar enige probleem. Ik vraag hen waar ze vandaan komen. Valencia, ook dat nog, altijd problemen met die mensen. Ik voel de afstand terwijl ik alles doe wat ik normaal ook doe. Na het ontbijt gaat het stel wandelen en vragen me wat een leuke route is. Terwijl ik met hen sta te praten komt Zeus de hoek om. De allergische vrouw zet het op een schreeuwen en ik pak de hond en doe hem binnen. Ze is blijkbaar niet alleen allergisch voor gluten.
De volgende dag weer een ontbijtje, maar het glutenvrije brood wordt opnieuw niet aangeraakt. Er zit ook een gast die aangeeft niet tegen tomaat te kunnen. Als ik hem even later toch een stukje omelet zie eten waarin ik tomaat heb gedaan waarschuw ik hem. Tot mijn verbazing zegt hij dat een beetje tomaat geen kwaad kan want hij heeft geen allergie maar een intolerantie. Dat is dan weer wat anders volgens hem, maar ik haak af.
Het echtpaar uit Valencia gaat vertrekken. De man komt betalen, met de pas en ik vraag hem of alles naar wens was. Ja hoor, perfect. De ervaring leert dat als ze dit zeggen dat je dit niet te serieus moet nemen. Ma allergie zit al in de auto met de kids en ik zeg hem haar de groeten te doen. Meen ik niets van natuurlijk, maar ik wil ermee aangeven dat er ook fatsoensnormen zijn. Geloof niet dat dit is aangekomen.
De volgende dag kijk ik op internet en mijn gevoel laat me zelden in de steek. Er prijkt een 4 tussen een paar tienen. De review is anoniem, de helden. Op alles scoor ik een 4, daar word ik niet blij van. Ik besluit mezelf maar eens te troosten met een dikke boterham met pindakaas. Gelukkig heb ik geen last van allergieën of intolerantie!
Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.