Spanje verkeert in een ongekende natuurbrand-crisis. In de provincie León zijn al meer dan 38.000 hectare verwoest — een historisch record. Meer dan 8.000 inwoners uit ruim dertig dorpen zijn geëvacueerd en opgevangen in sporthallen en gemeentelijke centra. De branden worden aangejaagd door extreme hitte, hevige windvlagen en droge onweersbuien.
In Galicië, met name in de provincie Ourense, woeden zeven grote branden die samen al 13.000 hectare hebben verwoest. Belangrijke wegen en spoorlijnen zijn afgesloten, waardoor sommige dorpen moeilijk bereikbaar zijn. Drie brandweerlieden raakten daarbij zwaar gewond. Lokale autoriteiten noemen het een noodsituatie van historische omvang.
Ook in de Valencia regio is de situatie kritiek. Bij Teresa de Cofrentes is brand uitgeroepen naar alarmfase 2. Dorpen werden preventief ontruimd om te voorkomen dat het vuur huizen bereikt. Noodteams zijn dag en nacht in touw, maar de extreme weersomstandigheden maken hun taak bijna onmogelijk.
Sinds begin juli zijn naar schatting 81.000 hectare in vlammen opgegaan, waarvan ruim een derde tijdens deze verwoestende brandgolf. Er vielen minstens zeven gewonden, onder wie vier zwaargewonden en twee in kritieke toestand, waaronder meerdere brandweerlieden. Naast de brandhaarden in León en Ourense zijn inmiddels ook drie mensen omgekomen.
Een 35-jarige vrijwillige brandweerman in Molezuelas (León) werd plotseling ingesloten door twee vlammenfronten en overleed ter plaatse. Een tweede vrijwilliger, Jaime Aparicio Vidales (37), bezweek later aan zijn zware brandwonden in het brandwondencentrum van het ziekenhuis in Valladolid. In de regio Madrid kwam een 50-jarige man, werkzaam op een manege in Tres Cantos, om het leven toen hij probeerde zijn paarden uit de stallen te redden.
Meer dan 9.500 mensen zijn op de vlucht geslagen uit zwaar getroffen gebieden in León, Zamora en Ourense. Volgens experts gaat het om zogenaamde “vijfde generatie”-branden: extreem intens, onvoorspelbaar en in staat zichzelf te blijven voeden, een gevaarlijk verschijnsel dat wordt versterkt door klimaatverandering, jarenlange droogte en achterstallig bosbeheer.
De politieke discussie laait fel op. Zowel regionale als nationale overheden krijgen harde kritiek wegens trage en gebrekkige reacties, onvoldoende investeringen in preventie en jarenlange verwaarlozing van plattelandsgebieden. In Castilla y León wordt de regionale regering verweten tijdens deze crisis vrijwel onzichtbaar te zijn geweest, wat de frustratie en boosheid onder bewoners en hulpdiensten verder aanwakkert.