Het talayotische erfgoed van Menorca, dat al 4.000 jaar op het eiland en in het landschap aanwezig is en bestaat uit ronde huizen, grafkamers, grotten en andere bouwwerken waar voedsel werd opgeslagen of religieuze rituelen werden uitgevoerd, is deze week door UNESCO tot werelderfgoed verklaard. Menorca is met slechts 702 vierkante kilometer oppervlakte en 1.568 monumenten feitelijk het eiland met de meeste prehistorische vindplaatsen ter wereld.
Met deze nieuwe inschrijving heeft Spanje 50 locaties die op het grondgebied zijn erkend als UNESCO-werelderfgoed, een aantal dat het tot een van de landen met de meeste in deze lijst geregistreerde goederen maakt en tot een van de meest erkende landen ter wereld op het gebied van diversiteit, rijkdom en kwaliteit van het erfgoed.
Omschreven als cyclopische architectuur vanwege de monumentale afmetingen van deze torens, twijfelen wetenschappers vandaag de dag over hun functie. Ook is niet bekend hoe ze zijn gebouwd en ook is niet bekend waarvoor de ronde huizen of talayots dienden, hoewel men denkt, op basis van verzamelde bewijzen dat ze de functie van opslag en distributie van voedsel zouden kunnen hebben gehad.
De stenen muren die het land omringen en de cyclopische constructies – gemaakt van grote stenen zonder mortel – die in het landschap van Menorca volop voorkomen, tonen een archeologisch erfgoed dat eigen is aan de Griekse bevolkingen van Mycene en Tiryns, op het schiereiland Peloponnesos, en dat aan de Pelasgen werd toegeschreven.
Tot nu toe zijn in Menorca in totaal 1.568 prehistorische vindplaatsen geregistreerd, waarvan 1.298 zijn aangewezen als cultureel erfgoed van nationaal belang (BIC). Het eiland herbergt 9% van de BIC van heel Spanje. Bekijk HIER een kaart van het eiland Menorca met alle vindplaatsen.
Nu erkend door UNESCO, is ‘Menorca Talayótica’ verdeeld in negen territoriale gebieden, die 280 vindplaatsen omvatten, met hun bijbehorende landschappen. Deze landschap ensembles, die componenten worden genoemd, zijn geselecteerd omdat ze de beste vertegenwoordigingen herbergen van de cyclopische architectuur en de talayotische cultuur van Menorca.
De talayotische cultuur bloeide op Menorca van 2100 tot 123 voor Christus. De bevolking bouwde talayots, cyclopische torens die waarschijnlijk werden gebruikt voor defensieve doeleinden. Ze bouwden ook navetas, grafkamers in de vorm van een boot. De talayotische cultuur is een belangrijke bijdrage aan het werelderfgoed. Het is een unieke en goed bewaard gebleven culturele erfgoed die de geschiedenis en ontwikkeling van Menorca toont.
