laatste nieuws
65-plus nieuws
het weer in
recepten
spanjespecials
spanjeverhalen
canarias
balearen
valencia regio
andalusië
catalonië
murcia
costa del sol
costa blanca
costa brava
costa dorada
costa tropical
costa de la luz
barcelona
madrid
valencia
alicante
malaga
rest spanje
laatste nieuws
65-plus nieuws
het weer in
spanjeverhalen
spanjerecepten
spanjespecials
canarische eilanden
balearen
andalusië
valencia regio
catalonië
murcia
costa del sol
costa blanca
costa brava
costa dorada
costa tropical
costa de la luz
barcelona
madrid
valencia
alicante
malaga
rest spanje
het weer in spanje
aanmelden nieuwsbrief
kopje koffie schenken
contact
over ons
sitemap

SpanjeVerhaal: Ons B&B-avontuur in de provincie Alicante (91)

vrijdag 26 september 2025

ingezonden
ingezonden

INTRO: Na bijna drie jaar verbouwen, openen zussen Noëlle, Suzanne en Michelle in oktober 2023 hun gloednieuwe Bed & Breakfast Casa la Vall in het nog authentiek Spaanse dorpje Benialí in de provincie Alicante. Lang kunnen ze er samen echter niet van genieten. Er moet immers opnieuw geld in het laatje worden gebracht. En dus vertrekken Noëlle en Suzanne na een maand alweer naar Zwitserland, voor een winterseizoen in de horeca, terwijl Michelle achterblijft om de Bed & Breakfast langzaam op de kaart te zetten.

“Hoe waren de biefstukken gisteravond?” Terwijl de gasten op het punt staan uit te checken, vraag ik nieuwsgierig naar hun ervaring bij restaurant ‘Ta Casa’ de avond ervoor. Bloedserieus kijkt één van hen mij aan. “Eerlijk gezegd?”, begint hij. “Ik heb geen flauw idee.” Ik begin te lachen. Voordat ze – een uur na hun reservering vanuit onze bar naar het restaurant – vertrokken, hadden ze al behoorlijk wat gedronken. Het feit dat in ieder geval één van hen zich niet meer kan herinneren of de biefstukken – die ik de eigenaar van het restaurant speciaal voor hen gevraagd had te reserveren – überhaupt gesmaakt hebben, zegt genoeg. Ze zullen tijdens het eten ook nog de nodige drankjes gedronken hebben.

Nadat ik de mannen uit Jalón uitzwaai, loop ik terug naar de laatste gasten die nog in de bar zitten te ontbijten. Voordat ook zij weer vertrekken maak ik nog een thee en een cappuccino. Terwijl we nog even napraten, vraagt één van hen of de mannen al vertrokken zijn. Ik knik beamend. “Hadden ze jou nog verteld wat er gisteravond gebeurd is?” Ik schud mijn hoofd. “Nee”, zeg ik verbaasd. “Wat heb ik gemist?” Ze beginnen te lachen. De gasten, ook Nederlanders die dezelfde avond bij Ta Casa hadden gegeten, beginnen te vertellen. “Gisteravond – of misschien was het wel al nacht – ging de deurbel.” “Echt?!”, vraag ik nu. “Ik heb niets gehoord.” “Dat dachten we al”, gaan ze verder. “We wisten niet of we open moesten doen, maar toen bedachten we ons dat het misschien de mannen waren die – nadat wij weg gingen – nog steeds in het restaurant aan het eten waren. Toen we de deur open deden, bleken zij het inderdaad te zijn. Ze hadden de sleutel niet meegenomen omdat ze dachten dat de deur nog gewoon open zou staan.” Verbaasd kijk ik de gasten aan. “Zo laat nog?”, vraag ik hen. Ik schud mijn hoofd. “Nee, dat had ik hen tijdens het inchecken ook gezegd. Dat ik de deur ’s avonds voordat ik naar bed ga altijd op slot doe.” “Als ik de staat waarin beide mannen gisternacht verkeerden moet beoordelen, verbaast het mij niets als ze zich dat niet meer herinnerden”, zegt één van hen. Ik moet nu lachen. “Ik ben blij dat ze de weg terug in ieder geval nog gevonden hebben”, roep ik opgelucht.

En dat mijn gasten het geen probleem vonden om de deur voor hen te openen, denk ik, als ook zij even later hun reis weer vervolgen. Omdat ik nog steeds met de ventilator aan slaap, hoor ik de deurbel helemaal niet. Nadat ik deur na hun vertrek sluit, loop ik nieuwsgierig naar boven. Hoewel ze er vanochtend heel fris uitzagen, vraag ik mij stiekem wel een beetje af in welke staat ik de kamers aan zou treffen. Terwijl ik de lakens en handdoeken verzamel voor de was, moet ik vaststellen dat de kamers er uitstekend uitzien. Sporen van een heftige avond zijn er absoluut niet. Als ze al hebben overgegeven, dan is daar niets van te merken. Daar ben ik blij om. Want naast de kamers – die ik vandaag allemaal nog hoop schoon te maken – heb ik nog meer dan genoeg werk. Vooral omdat ik de twee daaropvolgende dagen vrij heb genomen. Om na de drukte in augustus en – verrassend genoeg ook – september zelf ook nog even te genieten van de (na)zomer. Niet in Benialí, maar op het strand van Oliva. Omdat veel restaurants ook daar op dinsdag gesloten zijn, kookt mijn moeder morgen zelf. Biefstuk. Terwijl ik de machines aan zet, kijk ik er reikhalzend naar uit. Vastbesloten om er even – heel bewust – van te genieten. Met een drankje. Of twee?   

De drie zussen Noëlle, Suzanne en Michelle zijn een B&B begonnen in Benialí in de provincie Alicante. Casa La Vall is hun droom en na drie jaar verbouwen is de B&B eindelijk klaar om bezoekers te ontvangen. Lees alles over de avonturen van hoofdzakelijk Michelle die ons op de hoogte houdt van wat er allemaal komt kijken bij een B&B in Spanje.