In een interessante nieuwe aanpak van natuurbehoud worden in het Verenigd Koninkrijk honden met rugzakken gebruikt om de biodiversiteit in stedelijke natuurgebieden te bevorderen. Dit unieke project, dat begon in het Engelse stadje Lewes, betrekt hondeneigenaren bij een gerichte inspanning om plantenzaden te verspreiden zoals wolven dat vroeger deden. Zou dit concept ook geschikt zijn voor de Spaanse natuur?
Het idee om honden in te zetten voor zaadverspreiding is geïnspireerd op de historische rol van wolven in ecosystemen. Wolven speelden voor hun uitroeiing in het Verenigd Koninkrijk rond 1760 een belangrijke rol. Ze zwierven over grote gebieden en legden ‘s nachts vaak meer dan 20 kilometer af. Tijdens deze tochten bleven zaden van wilde bloemen en grassen in hun vacht hangen, waardoor ze onbedoeld bijdroegen aan de verspreiding van plantensoorten over grote afstanden. Dit natuurlijke proces was cruciaal voor het behoud van biodiversiteit en de gezondheid van ecosystemen.
In de afwezigheid van wolven en andere grote roofdieren in veel moderne landschappen, vooral in stedelijke gebieden, is het vinden van alternatieve methoden voor zaadverspreiding cruciaal geworden. Het project in Lewes, geleid door de Railway Land Wildlife Trust, zag een kans in de dagelijkse activiteiten van hondenbezitters. Door honden uit te rusten met speciaal ontworpen rugzakjes gevuld met zaden, wordt geprobeerd het effect van wolven op de vegetatie na te bootsen.
Het proces is even eenvoudig als geniaal. Hondenbezitters die deelnemen aan het project kunnen bij medewerkers rugzakjes ophalen die gevuld zijn met zaden van wilde bloemen en grassen. Deze rugzakjes zijn voorzien van kleine gaatjes waardoor de zaden geleidelijk worden verspreid terwijl de hond door het natuurgebied loopt. De zaden zijn gemengd met zand, wat niet alleen helpt bij een gelijkmatige verspreiding, maar ook maakt dat de routes van de honden kunnen worden gevolgd.
Het gebruik van honden voor deze taak heeft verschillende voordelen. Ten eerste kunnen honden gebieden bereiken die voor mensen moeilijk toegankelijk zijn, waardoor zaden ook in meer afgelegen hoeken terechtkomen. Daarnaast dekken honden tijdens hun wandelingen vaak meer grond dan hun baasjes, wat resulteert in een bredere en efficiëntere zaadverspreiding.
Hoewel het project nog in de beginfase zit, zijn de eerste tekenen veelbelovend. Veel van de verspreide zaden zijn echter meerjarige planten, wat betekent dat het volledige effect pas na een paar jaar zichtbaar zal worden.
Onze vraag is of dit ook in Spanje een succes zou kunnen zijn. Spanje heeft namelijk veel natuur en er zijn steeds meer hondenbezitters die graag de natuur in gaan om te wandelen. Door dit te combineren met natuurbehoud of -herstel, zouden honden een belangrijke rol kunnen spelen bij het behoud van de Spaanse natuur. Op dit moment is het Engelse project nog zo nieuw dat er in Spanje nog niet over gesproken wordt, maar wie weet kun je in de toekomst honden met rugzakken tegenkomen in de Spaanse natuur. Het zou een interessante ontwikkeling kunnen zijn voor natuurliefhebbers en hondenliefhebbers in Spanje.