INTRO: Ellen-Marie is in 2007 naar Catalonië geëmigreerd. Daar begon ze een winkel, vervolgens een agentschap voor de verhuur van vakantiewoningen en in 2012 begon ze haar eigen B&B. Haar ervaringen over het leven in een B&B en die met de gasten is ze gaan opschrijven en zal ze iedere week met de lezers gaan delen. Meer informatie over haar huis en haar leven in Catalonië kun je vinden op haar eigen Blog: MeAndTheBandB.com
Het is warm vandaag en ik ben druk met het schoonmaken van de kamers terwijl ik wacht op gasten voor mijn appartement. Ze gaan maar liefst 2 weken in mijn huis verblijven. Het zijn Nederlanders en niet veel later komt er een auto naar boven rijden. Als ik met hen kennismaak, zie ik een “lang” Nederlands echtpaar met 3 even lange zonen in de leeftijd van vijftien tot negentien jaar oud. De jongste twee zijn een tweeling. Ik vraag direct wat de oudste beweegt om nog met pa en ma op vakantie te gaan en dan zegt de vader, da is dan voor niks, snapte? Maar hij vindt da ok wel gezellig vervolgt hij.
Ik vraag wat ze willen gaan doen in hun vakantie en dat is heel veel. Ze zijn gek op sporten en dat moet ook wel want de jongens moeten een beetje hun energie kwijt.
De volgende dag ontbijten ze mee, ze zitten als eerste familie aan tafel en binnen 10 minuten is mijn gehele buffet verdwenen, iets wat in 8 jaar nog niet eerder is voorgekomen. Ik verwacht nog 20 andere gasten en besluit direct opnieuw naar de bakker te rijden om extra brood en croissants te gaan halen. De hulp geef ik ondertussen opdracht de schalen met fruit, vleeswaren en kaas aan te vullen. Bij mijn terugkomst plaats ik de nieuwe lading op tafel en ook deze wordt soldaat gemaakt. Het zweet breekt me uit en weer rijd ik richting bakker. Het wordt een lang ontbijt maar iedereen is wel blij en lekker voldaan. Godzijdank zal de familie de rest van hun vakantie zelf hun ontbijt verzorgen.
De familie gaat vervolgens even Besalu verkennen, natuurlijk te voet want het is lekker weer en beweging is goed. Het wordt die dag steeds warmer en rond het middaguur zie ik het vijftal terug, enorm bezweet en ze roepen naar mij dat het tijd is voor een duikje. Een half uur later hoor ik een herrie van jewelste aan het zwembad. Er wordt gelachen, geroepen en heel veel gedoken. Ze houden dit tijden vol en ik vraag me af hoeveel liters kostbaar water ze nu aan het verspillen zijn. Maar het gezin heeft plezier dat ik wil ik niet voor hun vergallen. De komende 3 uur brengen ze door in het water en niet op de ligbedjes, het duiken en de bommetjes gaan al die tijd gewoon door.
De volgende morgen gaat de familie al vroeg weg. Sportschoenen aan, rugzakken mee, op verkenning. Later op de middag komen ze bezweet achterom en vertellen enthousiast over de mooie dag die ze hebben gehad. 15 kilometer gelopen en prachtige dingen gezien.
Ze gaan weer even zwemmen en ze hebben gelijk. In de hoop dat die 15 kilometer in de bloedhitte, al hun energie zou hebben opgeslokt, word ik teleurgesteld. Opnieuw wordt er flink gebomd en gedoken. Ik bedenk mij dat ze wel honger zullen hebben en omdat ik nog een prachtige aardbeientaart over heb van het ontbijt, besluit ik deze naar het zwembad te brengen. Dan is het pas echt feest. In 5 minuten is de hele taart weg. Een familie met tieners werkt beter voor het wegwerken van ontbijt leftovers dan de twee kleine varkentjes die ik voor ogen had.
De daaropvolgende dagen herhaalt het scenario zich. Het gezin gaat weg, lange wandelingen maken en ze komen later op de middag terug om te gaan zwemmen en iedere dag is er wel taart. De jongens eten al wat er beschikbaar is, maar pa geeft aan dat hij het netjes bij een stukje houdt want hij is aan zijn figuur aan het werken. Als hij op een van de laatste dagen zonder bovenshirt op het terras verschijnt, zegt hij dat ze die dag maar liefst 25 kilometer hebben gelopen. Ik zeg hem “dat kun je ook wel zien, je lijkt wel een jonge God”. Zijn gezicht verkleurt en er verschijnt een glimlach van oor tot oor.
Op een van de laatste dagen zie ik een paar gasten van het zwembad komen en ik vraag hen of ze lekker zijn afgekoeld. Ze hadden graag langer gebleven, maar werden gek van die drukke familie die steeds in het zwembad duikt, vertellen ze. Ik besluit in te grijpen en loop naar boven richting zwembad. Daar aangekomen is de familie dol enthousiast mij te zien en laten vader van 48 en de 3 zoons mij zien wat voor trucs ze in huis hebben. Er wordt gedoken, ik zie salto’s, achterover en voorover en zeg dat ik onder de indruk ben. Ik ga vervolgens onverrichter zake weer naar beneden.
De vakantie van het gezin zit er weer op. Ze geven mij een boek met daarin geschreven “We hebben het fijn gehad, bedankt voor al je gastvrijheid”. Ook zij krijgen een plekje in mijn overvolle hart!
Ellen-Marie deelt in onze rubriek SpanjeVerhalen elke week haar ervaringen over ‘het wel en wee in een B&B’, wat ze meemaakt met gasten en tijdens haar excursies door Catalonië. Neem eens een kijkje op haar website MeAndTheBandB.com of bezoek de website van de B&B Mas Pitra in het Garrotxa natuurpark in de provincie Girona.